คุณแม่ป้อนให้นะคะ”
“ค่ะคุณแม่ ออกจากโรงพยาบาลหนูอยากกินกุ้งทอดกับหมูทอดฝีมือของคุณแม่จังเลยค่ะ”
“ได้สิคะ อยู่โรงพยาบาลกินอาหารของโรงพยาบาลไปก่อนนะคะ คุณแม่ไม่มีเวลากลับไปทำอาหารให้หนูกินตอนนี้ แต่ถ้าหนูอยากกินอะไรอร่อย ๆ แม่จะหาซื้อมาให้หนูนะคะ” เธอมองลูกน้อยด้วยสายตาอ่อนโยน มีความสุขเสมอที่ได้อยู่กับลูกสาวตัวน้อย
“แม่รักหนูนะจ๊ะหนูดี”
“หนูก็รักคุณแม่ค่ะ” เด็กขี้อ้อนหอมแก้มมารดาฟอดใหญ่
“แล้วคุณพ่อล่ะคะ” โมรีเอ่ยถาม พลางกวาดสายตามองไปรอบห้อง ก่อนเธอหลับไป ไหนบิดาสัญญากันแล้วว่าจะไม่ไปไหน ตื่นขึ้นมาคิดว่าจะได้เจอกันเสียอีก
“เขาไม่ใช่คุณพ่อของหนูจ้ะ อย่าไปยุ่งกับผู้ชายคนนั้นอีกนะจ๊ะลูก” โมรินตัดสินใจโกหกบุตรสาวตัวน้อย
“จริงเหรอคะคุณแม่ แล้วทำไมเขาถึงบอกว่าเป็นพ่อของหนูล่ะจ๊ะ”
“เขาสติไม่ดีน่ะจ้ะ เขาเป็นผู้ชายที่อันตรายมาก หนูอย่าไปเข้าใกล้เขาเด็ดขาดเลยนะจ๊ะ”
“ค่ะคุณแม่” ประโยครับคำ
