นะโมอาการกำเริบ
ณ ร้านอาหาร
“นี่มันอยู่คณะเดียวกับนะโมจริงเหรอ”
“อืม”
สิ่งที่โยธาพูดไขความกระจ่างให้นะโมจนแจ่มชัด ก่อนหน้านี้เธอเห็นเงาร่างของชายคล้ายโฟร์วนเวียนอยู่รอบกาย ที่แท้ก็ไม่ใช่คิดไปเองแค่กลับเป็นเรื่องจริง
“ชาติที่แล้วฉันไปฆ่ามันหรือไงนะ ชาตินี้ถึงได้ตามจองล้างจองผลาญแบบนี้”
นะโมตัดพ้อด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด ใบหน้าสวยขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นรอยย่นตรงกลาง โยธาย้ายที่นั่งไปอยู่ข้างคนน้องพร้อมกับโอบไหล่คนตัวเล็กและลูบขึ้นลงเบาๆ ปลอบใจ
“ไม่เป็นไรหรอก ครั้งนี้นะโมมีพี่”
“พี่ไม่ได้อยู่กับฉันตลอดเวลาสักหน่อย”
ในโลกนี้เรื่องที่นะโมกลัวที่สุดก็คงหนีไม่พ้นอดีตของตัวเอง แม้ภายนอกจะดูเข้มแข็งสักเพียงใดแต่ภายในเธอกลับอ่อนแอกว่าที่คิด แค่นึกถึงอดีตเรื่องนั้นหัวใจดวงน้อยของเธอก็สั่นคลอนไม่เป็นจังหวะแล้ว
“พี่สั่งของที่นะโมชอบมาให้เลยนะ” โยธาชวนเปลี่ยนเรื่องเมื่อเห็นว่าสีหน้าของแฟ
