ความเจ็บปวดของนะโม
ท่ามกลางแสงสลัวบริเวณหัวเตียง น้ำมนต์เดินเข้ามาช้าๆ พร้อมกับนั่งลงข้างกายน้องสาวที่กำลังสลบไสลไม่รู้สึกตัว สีหน้าเอ่อล้นไปด้วยความเป็นห่วง ประคองข้างแก้มคนน้องอย่างเบามือก่อนจะจรดริมฝีปากจุ้บหน้าผากนะโมเบาๆ
“ฝันดีนะยัยเด็กน้อย” น้ำเสียงแผ่วเบาและอ่อนโยนเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบ
โยธาเดินออกมานั่งที่โซฟากลางห้อง ปล่อยให้สองพี่น้องได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ซึ่งผ่านไปไม่นานน้ำมนต์ก็เดินออกมานั่งฝั่งตรงข้ามโยธา
“ขอบใจมึงมากนะสำหรับเรื่องนะโมทั้งเรื่องตอนนั้นและตอนนี้ที่มึงยังอยู่ข้างน้องกู”
“ไม่เป็นไรพี่ นะโมก็แฟนผมเหมือนกัน”
“หึ! มึงนี่แม่งเอาจนได้นะ ตอนมึงโทรมาบอกว่าจะขอนะโมคบกูตกใจแทบแย่แล้วก็ไม่คิดด้วยว่าน้องสาวกูจะยอมคบกับมึง”
“ผมก็มีดีของผม ว่าแต่พี่สบายดีนะไม่ได้เจอกันตั้งนาน ล่าสุดก็เมื่อต้นปีที่แล้วตอนผมไปที่ร้านพ่อแม่พี่?”
“อืม กูสบายดี”
โยธาค่อนข้างสนิท
