อีกหนึ่งเดือนต่อมา
การมาของข้าวหอมแม้เพิ่งผ่านมาเพียงไม่กี่วัน แต่ดูเหมือนว่าหล่อนได้ทำให้หลายๆ อย่างเปลี่ยนแปลงไปมาก
ตอนนี้ดอกไม้มากมายผลิบานขึ้นในไร่ของลุงเมฆ ไม่ใช่เพียงแค่ดอกบานชื่นและดอกทานตะวันที่ข้าวหอมเอาเมล็ดมาหว่านไว้จนสะพรั่งเต็มแปลงดินที่หน้าบ้าน
แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้ ‘ต้นรัก’ กำลังแตกดอกออกใบผลิสะพรั่งขึ้นในหัวใจของลุงเมฆเช่นกัน
“ลุงเมฆคะ… ”
เสียงใสร้องเรียก เดินเข้ามาพร้อมกับถ้วยกาแฟที่ถืออยู่ในมือ เอามาวางไว้ตรงหน้าของลุงเมฆอย่างที่เคยทำเป็นประจำทุกวันที่เคยดูแลเจ้าของไร่อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
“ขอบใจจ้ะ… ”
เมฆหันมามองสบตาสาวน้อย ส่งยิ้มหวานเชื่อมก่อนจะยกแก้วกาแฟดำขึ้นมาดื่ม
“เดือนนึงแล้วสินะที่หนูมาอยู่ที่นี่… คิดถึงบ้านบ้างหรือเปล่า ถ้าวันไหนอยากกลับไปเยี่ยมบ้านก็บอกนะเดี๋ยวลุงจะพาไป… ”
เมฆกล่าวแล้วหันไปยกแก้วกาแฟขึ้นดื่มอีกครั้ง ประกายความสุขพราวพร่างอยู่ในดวงตา
