หญิงสาวจ้องมองสายน้ำตกลงมากระทบลานหินเบื้องล่าง ส่งเสียงดังโครมครืนอยู่ตลอดเวลา
ละอองน้ำที่กระเซ็นมาโดนผิวทำให้ข้าวหอมเอามือลูบต้นแขนของตัวเอง ลุงเมฆกลัวว่าหล่อนจะหนาวจึงถอดเสื้อแจ็คเก็ตยีนส์ออกมาคลุมไหล่
“ขอบคุณค่ะ… ถอดเสื้อให้หนูแล้วลุงเมฆไม่หนาวหรือคะ… ”
หญิงสาวเหลียวหลังกลับมาเงยหน้าขึ้นถามร่างสูงใหญ่ที่ยืนอยู่ด้านหลัง
หลังจากเมฆถอดเสื้อให้หล่อนตอนนี้จึงเหลือเพียงเสื้อกล้ามสีขาวที่สวมอยู่ด้านใน เผยให้เห็นแผงอกกว้างนูนแน่นอยู่ใต้เสื้อกล้ามบางๆ และปั้นไหล่กำยำไปด้วยกล้ามเนื้อสะดุดตา
“ไม่เป็นไรครับ… แค่ได้อยู่ใกล้หนูลุงก็หายหนาวแล้วจ้ะ… ”
เมฆกระซิบตอบข้างหู…
ประโยคที่ได้ยินทำเอาสาวน้อยรู้สึกเขินจนหน้าแดง เส้นขนลุกซู่ขึ้นมาทันทีตอนที่ริมฝีปากของลุงเมฆอยู่ใกล้ใบหู
“อุ๊ย… มีหิ่งห้อยด้วยคะ… ”
ข้าวหอมจ้องมองแสงเรืองๆ ของหิ่งห้อยที่บินมาเกาะอยู่ใกล้กิ่งไม้ตรงหน้า
และในขณะที่หล่อนก
