เด็กหวงของเฮียพีช

เรื่องเมื่อคืน

@ย้อนกลับไปเมื่อคืน : 23.50 น.

"อืออออ...อ้าวววชนนนนน...~~

เสียงอ้อแอ้แผ่วเบาหลุดลอดออกจากริมฝีปากเล็ก ขณะที่ร่างบางเซแซ่ดเหมือนสายลมพัดใบไม้ ละเมอออกมาอย่างไร้สติ

เหมยหลินยกมือขึ้นกลางอากาศงุ่มง่ามเหมือนจะคว้าบางสิ่ง ก่อนที่ศีรษะจะคอพับลงแนบอกของคนเป็นพี่อย่างหมดแรง ดวงตาที่เคยใสสว่างปิดสนิท สองแก้มแดงจัดเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ เธอทั้งเดินเซทั้งพึมพำไม่เป็นภาษา สภาพเละเทะจนน่าสงสาร หัวห้อย ลมหายใจรินรดอกเขาเบา ๆ

เขามองเธอแล้วได้แต่ส่ายหน้าอย่างเหนื่อยหน่าย แววตาท้อแท้แต่ก็อดห่วงไม่ได้ มือหนึ่งประคองไหล่ อีกมือโอบเอวบางให้พยุงตัวไว้ไม่ให้ล้ม ตอนแรกเขาตั้งใจจะพาไปส่งบ้าน แต่พอดูแล้วคงไม่รอด ถ้าผู้ใหญ่เห็นสภาพนี้ เขาได้กลายเป็นผู้ต้องหาคดีพิเศษแน่ สุดท้ายจึงตัดสินใจพามาที่คอนโดตัวเองแทน บรรยากาศภายในห้องตอนนี้เงียบสงัด มีเพียงเสียงลมหายใจของคนสองคนปะปนกับกลิ่นเหล้าที่โชยมาจากเสื้อของเธอ

"เฮ้อ ~~ ยัยเด็กบ้องเอ่ย ดื่มอะไรขนาดนั้นวะ เมาจนพูดไม่รู้เรื่อง จะอยู่คนเดียวได้ไหมเนี่ย.."

เขาพึมพำกับตัวเอง พลางวางเธอลงบนเตียงเบา ๆ กลัวว่าเธอจะเจ็บแม้กระทั่งในความไร้สติ

"เฮียยยยย...~~..อยู่กับเหมยหน่อยน้า...เหมยไม่อยากอยู่คนเดียวอ่ะ" เสียงเล็กเอ่ยขึ้นเบา ๆ คล้ายละเมอ สองมือกอดแขนเขาแน่น ราวกับไม่อยากปล่อยไปไหน สายตาปิดสนิทแต่สีหน้าบ่งบอกถึงความวางใจ

"ไหนบอกไม่ให้ฉันมายุ่งกับเธอไง ตอนนี้มาทำเป็นอ้อน...ลืมคำพูดตัวเองแล้วเหรอ"

เขานั่งลงข้างเตียง จ้องหน้าเธอนิ่งๆ ริมฝีปากคลี่ยิ้มบาง ๆ ขณะใช้นิ้วเกลี่ยแก้มนุ่มของเธออย่างแผ่วเบา สองสายตาเขาจับจ้องไปที่ริมฝีปากสีเชอร์รี่ของเธอที่เผยอเล็กน้อย ยิ่งใกล้ ยิ่งห้ามใจไม่ได้ ใบหน้าของเขาค่อย ๆ โน้มเข้าไป ปลายจมูกแทบจะสัมผัสกัน ลมหายใจเขาร้อนผ่าว ปะทะแก้มใส หัวใจเขาเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมาจากอก ความรู้สึกบางอย่างพวยพุ่งขึ้นมากะทันหัน เขาอยากจูบเธอ อยากจมริมฝีปากลงไปกับความนุ่มนิ่มนั่นให้รู้แล้วรู้รอด แต่ทันใดนั้น...

"เหมยย!!" เขาตะโกนลั่นเมื่อคนตัวเล็กสะดุ้งพรวด ลำตัวเกร็งกระตุกเหมือนคนเพิ่งรู้สึกตัว

"อุ๊บ..!!.. อ้วก!!!!" เสียงอาเจียนดังพรวด น้ำสีใสพุ่งออกจากปากเธอเปรอะเปื้อนเสื้อเขาเต็มไปหมด กลิ่นเปรี้ยวเฉียบพุ่งกระแทกจมูก

"แม่งเอ่ย! มาอ้วกอะไรตอนนี้วะ

คนเป็นพี่สบถออกมาเมื่อเสื้อผ้าของเขาและเธอเปอะเปื้อนไปด้วยน้ำสีใสที่พุ้งออกจากปากของคนตัวเล็ก เสื้อเปียกมันไม่เท่าไหร่ แต่เสียดายจูบมากกว่า ไม่กี่นาทีถัดมาคนเป็นพี่เข้าไปจัดการตัวเองในห้องน้ำ ก่อนจะเดินออกมาโดยสวมใส่เพียงบล็อคเซอร์ตัวเดียว ดีหน่อยที่เธอไม่อ้วกใส่ตรงนั้นของเขาด้วย ไม่อย่างนั้นแม้แต่บล็อคเซอร์ก็คงจะไม่เหลือให้เขาใช้ปกปิดร่างกายท่อนล่าง

ในขณะที่บ่นพึมพำกับตัวเอง ใบหน้าหล่อก็แทบชะงัก หัวใจเต้นรัวจนแทบจะหลุดออกมาจากร่าง อวัยวะส่วนล่างแข็งตัวโดยอัตโนมัติ เมื่อภาพตรงหน้าที่เห็นคือคนตัวเล็กถอดเสื้อครอปของตัวเองออก เหลือเพียงบราปีกนกที่ปกปิดส่วนนั้นเอาไว้ ก็รู้ว่าเธอเมา แต่เมาจนไม่รู้ตัวเลยรึไงว่าตอนนี้มีเขาอยู่ในห้องกับเธอด้วย

"มะ..เหมย..ถอดเสื้อทำไม!" เสียงเขาสั่นเล็กน้อย ดวงตาเบิกกว้างอย่างตกใจเมื่อเห็นภาพตรงหน้า

"มันเหม็นอ่ะเฮีย... อื้อ..~

พูดจบก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างกับคนไร้สติ มันน่าจับมาตีก้นสักสองสามที ภาพที่เห็นทำเขากลืนน้ำลายลงคออยู่หลายอึก อกอวบอิ่มขาวเนียนที่โผล่ล้นออกมาจากบราสีดำ ชวนให้หัวใจว้าวุ่น เห็นตัวเล็กๆ หน้าอกของเธอไม่เล็กตามตัวเลยสักนิด สองเต้าอวบใหญ่เกินตัวไปมาก สายตาเขาเริ่มไหลต่ำ ไม่อาจต้านทานสัญชาตญาณดิบ ถ้าให้คิดจินตนาการหากได้จับได้คลำก็คงจะล้นออกมาตามง่ามมือหนา ภาพในหัวของเขาตอนนี้มีแต่สองเต้าขาวเนียนของเธอ พยายามสงบสติอารมณ์

“โธ่เว้ย…”

เขาท่อง “นะโม” ซ้ำ ๆ ในใจ พยายามหลับตา แต่ภาพอกคู่นั้นยังตามหลอกหลอนในหัว สุดท้ายเขาทนไม่ไหว เดินตัวปลิวเข้าห้องน้ำ ปิดประตูเสียงดัง ก่อนจะจัดการกับความอึดอัดนั้นด้วยตัวเอง ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง เขาจึงกลับออกมาในสภาพนิ่งสงบ อย่างน้อยภายนอก

@ตัดภาพมาที่ปัจจุบัน

เขาเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้เธอฟัง บอกเพียงแค่ว่าเธอเมาแล้วอ้วกใส่เขา จนต้องถอดเสื้อผ้าออกเหลือเพียงบล็อคเซอร์ตัวเดียวอย่างที่เห็น ส่วนเธอนั้นเมานักถึงกับไม่รู้สึกตัว แถมยังถอดเสื้อของตัวเองออก เขาพยายามห้ามแล้ว แต่เธอไม่ยอมฟัง ถอดเสร็จก็ล้มตัวลงไปนอนกับเตียง เขาที่ไม่มีเสื้อผ้าใส่ สุดท้ายจึงตัดสินใจนอนค้างที่ห้องเธอ ไม่มีอะไรเกินเลยเกิดขึ้น ทำเอาคนที่กำลังฟังถึงกับอ้าปากค้าง น่าอายชะมัด อยากเอาหัวมุดลงไปใต้ผ้าห่มเสียจริง

"ทีนี้จะยอมทำในสิ่งที่บอกไหม ห้ามเที่ยวผับ ห้ามดื่มเหล้าถ้าไม่มีฉันอยู่" เสียงเขาจริงจัง แววตานิ่งแน่ว ฝ่ามือยกขึ้นกอดอกท่าทีเอาจริง

"จริงดิ..? เมาอะไรขนาดนั้นวะเหมยหลิน โอ้ย..น่าอายชะมัด" เธอพูดเสียงเบา หน้าซุกมือ ปิดตาเหมือนอยากจะมุดหนีไปจากโลกใบนี้

"ไม่ต้องอายหรอกฉันเห็นแค่ข้างนอก ไม่ได้เห็นทั้งเต้าสักหน่อย" เขาพูดลอย ๆ รอยยิ้มกรุ้มกริ่มผุดบนใบหน้า

"เฮียยยย!!!! หยุดพูดแบบนี้เลยนะ" เสียงเธอกรี๊ดทันที แก้มแดงก่ำเหมือนโดนแกล้ง

"หึ..เป็นแฟนกันแล้วจะอายทำไม" เขาขยับเข้าไปใกล้ เอียงคอพูดเสียงทุ้มเบาในโทนหยอกล้อ

"ก็เมื่อคืนยังไม่ได้เป็นนิ...เฮียเป็นผู้ชายนะ...เหมยก็ต้องอายไหมล่ะ แล้วอีกอย่างเมยจะแน่ใจได้ยังไงว่าเฮียไม่ได้ทำอะไรเหมยจริงๆ" น้ำเสียงของเธอแฝงแววกังวล ดวงตาลอบชำเลืองเขาเหมือนกำลังจับผิด

"มั่นใจได้แน่นอน..นมแบนเป็นกระดานโต้คลื่นขนาดนั้น แถมยังเล็กอย่างกับซาลาเปาลูกละสิบ ต่อให้เห็นทั้งเต้า ฉันก็ไม่มีอารมณ์หรอก" คำพูดเรียบนิ่งแต่จงใจแกล้งชัด ๆ

"เฮียพีช!!!!" เสียงเธอกรี๊ดลั่นอีกครั้ง มือทุบแขนเขาเบา ๆ อย่างหมั่นไส้ หน้าแดงจัดจนแทบจะกลายเป็นลูกตำลึงสุก