“ขอร้องล่ะจ๊ะอย่าทำอะไรพ่อฉันเลย” ธัญสิตาประนมมือไหว้ชายฉกรรจ์หลายคนที่รุมทำร้ายบิดาของเธอ
“ถ้าแกไม่อยากให้พวกฉันทำแบบนี้กับพ่อแก แกก็หาเงินมาใช้หนี้ให้พ่อแกสิ” หนึ่งในบรรดาชายฉกรรจ์ที่รุมทำร้ายบิดาอยู่ตวาดใส่ธัญสิตาด้วยความรำคาญ
“ฉันจะหามาใช้ให้แน่นอนจ๊ะ แต่ขอเวลาอีกสักนิดนะ ปล่อยพ่อเถอะนะ พ่ออายุมากแล้ว” หญิงสาวน้ำตาคลอด้วยความปวดใจที่เธอไม่สามารถช่วยเหลือบิดาได้เลย
“เอาเงินมากองตรงหน้าก่อนสิ แล้วฉันจะปล่อยพ่อแก” คนที่ดูท่าทางว่าจะเป็นหัวหน้าหันมากล่าวกับธัญสิตาด้วยรอยยิ้มหยัน
“ไม่ต้องห่วงพ่อหรอกเพลง ให้มันซ้อมพ่อให้ตายเถอะ อย่างน้อยมันก็จะได้จบกันเสียที” นายถนัดกล่าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยบวมช้ำ เขาไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกแล้ว เพราะผีการพนันที่เข้าสิงเขาอย่างเดียว มันทำให้เขาเดินทางผิด ถ้าการตายเพราะถูกพวกมันซ้อม แล้วมันจะทำให้ทุกอย่างจบ เขาก็คิดว่านี่คือสิ่งที่เขาสมควรจะได้รับ
