“เพลงไปรับปากพวกมันทำไมลูก หนูจะไปหาเงินที่ไหนมาให้พวกมัน เงินตั้งสองแสนนะ ทำไมไม่ปล่อยให้พ่อเลวๆ คนนี้ตายซะเถอะ แล้วลูกก็หนีไปให้ไกล จะได้ไม่ต้องมาลำบากเพราะพ่อแบบนี้” นายถนัดนั้นเจ็บปวดเกินที่จะเอ่ยออกมาเป็นคำพูดได้ เขาไม่อยากให้ลูกสาวคนเดียวของเขาต้องมาพบกับความเดือดร้อน ซึ่งสาเหตุก็มาจากการติดพนันของเขาเอง
“เพลงต้องหาได้อยู่แล้วแหล่ะ พ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะ พ่อต้องอยู่กับเพลงไปนานๆ สัญญากับเพลงนะจ๊ะ” ธัญสิตากล่าวปลอบใจบิดา ทั้งที่เธอแทบสิ้นไร้หนทางที่จะเดินต่อ แต่ไม่เป็นไร เธอเชื่อว่าหากเธอยังมีลมหายใจอยู่ เธอจะต้องผ่านปัญหาทุกอย่างไปให้ได้
“มันยากมากนะเพลง อย่ามาเสี่ยงแบบนี้เลย หนีไปเถอะนะ เชื่อพ่อ” นายถนัดกล่าวกับบุตรสาวด้วยความจริงจัง เขาไม่รู้หรอกว่าหากลูกสาวของเขาไม่สามารถหาเงินได้ตามที่เธอรับปากพวกมัน แล้วพวกมันจะนำเธอไปขายที่ชายแดนตามที่พูดหรือเปล่า แต่เขาไม่อาจเสี่ยงที่จะเจอบุตร
