ประธานคนใหม่
1383 Words
"สวัสดีค่ะทุกคน ดิฉันพิมรดา ฐานิกร ทายาทคนเดียวของคุณพ่อปรานุทกับคุณแม่ ซึ่งหลายๆท่านอาจจะพอทราบอยู่บ้างหรือถ้ายังไม่ทราบก็ขอแจ้งให้ทราบตรงนี้เลยนะคะ"
บวรที่นั้งอยู่หัวโต๊ะถึงกับหน้าถอดสี
"แม้..วันนี้มีประชุมผู้ถือหุ้นคุณอาไม่บอกพรีมเลยนะคะ"
พิมรดาเอ่ยขึ้น
"เออ..อาเห็นว่าพรีมเหนื่อยจากงานศพอยู่ก็เลยไม่อยากรบกวน"
"ไม่ได้หรอกค่ะ ยังไงก็ต้องบอกพรีมเพราะต่อไปนี้พรีมจะมานั้งตำแหน่งประธานแทนคุณพ่อ"
"จะไม่เร็วไปหน่อยหรอพรีม พรีมยังเด็ก ประสบการณ์ด้านบริหารก็ไม่มี ให้อา รักษาการแทนไปก่อนดีไหม ระหว่างนี้
พรีมก็ ศึกษาเรียนรู้งานไปก่อน ทุกคนเห็นว่าไงครับ"
บวรเริ่มหันไปหาพวกสนับสนุน
"นั้นละสิครับ ประสบการณ์ทำงานไม่มีถ้า บริหารโรงแรมขาดทุนพวกเราไม่แย่หรอครับ"
หนึ่งในผู้ถือหุ้นพูดขึ้น
"นั้นนะสิ"
และก็มีเสียงตามมาอีกหลายๆคน บวรเริ่มยิ้มออก
(หึ..อีเด็กเมื่อวานซืนคิดจะ เทียบอำนาจกับฉันหรอ)
บวรคิดอย่างสะใจ
พิมรดาหันไปมองภาคินด้วยความไม่มั่นใจนัก ภาคินเดินเข้ามาโอบไหล่เธอไว้
ทุกสายตาจับจ้องมาที่ภาคิน ใครๆก็รู้จักเขาดี ภาคิน คุณากร นักธุรกิจหนุ่ม ที่กำลังเป็นที่จับตามอง หลายๆคนอยากร่วมหุ้นร่วมธุรกิจกับเขากันทั้งนั้น เขาจับธุรกิจตัวไหนก็เป็นเงินเป็นทองไปหมด แต่ก็น้อยคนที่จะมีโอกาสเพราะภาคินไม่ชอบทำอะไรที่เป็นระบบหุ้นส่วน
"ผมว่าคุณบวรหลบให้คุณพิมรดานั้งก่อนดีกว่านะครับ เพราะยังไงซะที่ตรงนั้นมันก็เป็นของพิมรดาอยู่ดี"
ภาคินพูดขึ้น เพราะบวรยังคงยืนขวางเก้าอี้หัวโต๊ะอยู่อย่างนั้น
บวรมองหน้าภาคินด้วยความไม่พอใจแต่ก็ยอมถอยออกแต่โดยดี ภาคินพาพิมรดามานั้งลงที่หัวโต๊ะ โจเลื่อนเก้าอี้มาให้
ภาคินนั้งข้างๆพิมรดา
"นี้เป็นการประชุมผู้ถือหุ้นภายในใครที่ไม่ เกี่ยวข้องไม่มีสิทธิ์เข้าประชุมคุณน่าจะรู้ดีนะคุณภาคิน"
บวรพูดอย่างผู้อยู่เหนือ
"ผมมาในฐานะที่ปรึกษาของพิมรดาหรือที่ปรึกษาของประธานคนใหม่ คุณมีอะไร ข้องใจอีกไมคุณบวร"
บวรหน้าเสียนี้คือสิ่งที่เขากลัวที่สุด
"เอาละครับผมเสียเวลามามากพอแล้ว เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า อย่างที่ทุกคนทราบดีเกี่ยวกับการเสียชีวิต อย่างกะทันหันของท่านประธานคนเก่านั้นก็คือบิดาของพิมรดา พิมรดาที่เป็น ทายาทคนเดียวของคุณปรานุท ฐานิกร จำเป็นต้องขึ้นมาบริหารตำแหน่งประธานแทน อย่างกระชั้นชิด โดยมีผมเป็นที่ปรึกษา และขอให้มั่นใจได้ว่า ผมภาคิน คุณากร จะนำพาทุกคนให้ได้รับผลกำไรมหาศาล แต่ถ้าใครไม่มั่นใจในตัวผมจะขายหุ้นออกก็ได้ผมจะรับซื้อไว้เอง ในราคาอีกหนึ่งเท่าตัวติดต่อเลขาผมได้เลย"
ภาคินหันไปทางโจที่ยืนอยู่ด้านหลัง
ทุกคนในที่ประชุมมองหน้ากัน ใครจะปล่อยให้นาทีทองหลุดมือไปได้ละ
"แล้วพวกเราจะไว้ใจคุณได้ไงคุณภาคิน คุณเป็นคนนอกที่อยู่ๆก็มาเกาะติดหลานสาวผมเราจะเชื่อใจคุณได้ไงว่านะไม่มาหลอกพวกเรา"
บวรพยายาม ชักใบให้เรือเสีย
"หึ..คุณบวรครับผมเป็นผู้ชายที่ยังโสดการที่ผมจะสนิทสนมกับพิมรดาก็ไม่ใช่เรื่องแปลก และธุรกิจโรงเเรมนี้ถ้าแทบกับธุรกิจที่ผมมีมันคนละเรื่องกันเลยนะครับแต่ผมเห็นว่ามันเป็นธุรกิจของคนที่ผมรักผมเลยต้องเข้ามายุ่ง ผมจะปล่อยให้คนอื่นมาสูบเลือดสูบเนื้อแฟนผมได้ไง จริงไหมครับ"
ไม่ใช่แค่บวรที่อึ้ง พิมรดาเองก็อึ้ง
(คนรักงั้นหรอ~)!!
"และผมขอประกาสไว้ตรงนี้เลยนะครับใครก็ตามที่กำลังทำการรวมหัวกันทุจริต
ขอให้หยุด เพราะผมไม่เอาไว้แน่ และใครที่เชื้อใจผมกับพิมรดาผมจะพาโรงแรมนี้สร้างผลกำไรให้พวกคุณ พวกคุณมีหน้าที่รอนับเงินอย่างเดียว"
"ผมไม่มีปัญหาอยู่แล้วครับ และยินดีที่ได้รวมงานกับคุณภาคิน"
ผู้ถือหุ้นรายหนึ่งพูดขึ้น และลุกขึ้นมาจับมือกับภาคินกับพิมรดา
และก็มีตามมาอีกหลายคน แล้วการประชุมก็ผ่านไป
ภาคินพาพิมรดามาที่ห้องทำงาน เป็นห้องประธานทุกอย่างยังคงอยู่ที่เดิน รูปภาพของเธอเมื่อตอนวัยเยาว์ยังตั้งเรียงกัน รูปครอบครัวในอิริยาบถต่างๆ บ่งบอกให้รู้ว่าเจ้าของห้องนี้รักครอบครัวมากแค่ไหน
เธอเดินมาหยุดตรงรูปพ่อกับแม่ที่ถ่ายคู่กันทั้งสองยิ้มอย่างมีความสุข
"ไปมีความสุขกันอยู่สองคนเลยนะคะ ทิ้งให้พรีมคิดถึงอยู่คนเดียว...ฮือ...ฮื..อ..."
พิมรดาร้องไห้ออกมาน้ำตาไหลพราก
ภาคินเดินเข้าไปหาเธอเขาใช้มือโอบไหล่บางที่กำลังสะอื้นไห้ พิมรดาเหมือนได้รับไออุ่นเธอหันไปกอดเขาไว้แน่น และร้องไห้อยู่ในอกอุ่นนั้น
"ฮือๆๆ..ฮื..อ..ฮืออ"
ภาคินกอดเธอไว้เเน่น โจเห็นแบบนี้เขาจงถอยออกจากห้องไปเงียบๆ
"พรีมขอโทษค่ะ เสื้อคุณเปื้อนหมดเลย"
พิมรดาเอ่ยขึ้นหลังจากที่เธอร้องไห้จนพอใจ
เธอหันไปหยิบกระดาษเช็ดชู่มาเช็ดเสื้อให้เขาที่มีทั้งคราบน้ำตาคาบน้ำมูกเต็มไปหมด
"ไม่เป็นไรครับเอาไว้ทำโทษทีหลัง"
"จะทำโทษพรีมหรอคะ พรีมเอาไปซักให้ก็ได้ค่ะ"
"ไม่อยากให้ซักแต่อยากทำโทษมากกว่า"
"ตามใจค่ะอย่ากทำอะไรพรีมก็เชิญเลย ตามสบาย"
"นอกจากขี้แยแล้วยังขี้งอนอีก"
พิมรดาค้อนเขาไปควับหนึ่ง โทษฐานที่ว่าเธอ
"ฮ่าาๆๆ"
ภาคินหัวเราะชอบใจ
[ก๊อกๆๆ]
เสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนที่ประตูจะเป็ดออก
"สวัสดีค่ะ คุณภาคินคุณพรีมดิฉันวดีเป็นเลขาของคุณปรานุทค่ะ"
"สวัสดีค่ะ ตอนนี้มีเอกสารหลายรายการที่ประธานต้องเซ็นอนุมัติ ดิฉันวางไว้ให้เเล้ว จากด่วนมากไปหาด่วนน้อย ตามนี้เลยค่ะ"
"วันนี้คงยังจัดการอะไรไม่ได้มาก คงต้องอีก2-3 วันนะครับ ลายเซ็นถึงจะมีผล"
ภาคินบอกกับเลขาหน้าห้องของพิมรดา
"อ้อ...รับทราบค่ะ ถ้ามีอะไรให้ดิฉันช่วยบอกได้เลยนะคะ"
"ขอบคุณมากนะคะคุณวดี"
วดีก้มหัวลงนิดหนึ่งก่อนจะเดินออกไป
"พรุ้งนี้เราจะเรียกประชุมทีมกฎหมายและหัวหน้าแผนกต่างๆนะครับ เราจะได้รู้โครงสร้างและจัดการระบบให้เข้าที่"
ภาคินบอกพิมรดาอย่างเป็นงานเป็นการ
"ค่ะ พรีมต้องขอบคุณ คุณภาคินด้วย
นะคะสำหรับวันนี้"
"ไม่เป็นไรครับ ผมทำดีหวังผลเสมอ"
"คุณภาคินอยากได้อะไรคะ"
"เอาไว้ถึงเวลาคุณก็รู้เอง"
"แล้วถ้าคุณอยากได้ในสิ่งที่พรีมไม่มีให้ละคะ คุณบอกพรีมเลยดีกว่าว่าคุณอยากได้อะไร"
"ไม่ต้องคิดมากครับ ผมไม่ได้ต้องการทรัพย์สินเงินทองก็แล้วกัน เดี๋ยวคุณเรียกเลขาคุณมาสั่งงานไว้ แล้วเราจะกลับกันก่อน"
"ค่ะ"
พอจัดการทุกอย่างเสร็จแล้ว ภาคินก็พา
พิมรดากลับออกมา
"เดี๋ยวผมจะไปทำงาน ส่วนคุณผมจะให้โจไปส่งที่บ้าน"
"ค่ะ"
พิมรดาตอบเขาสั้นๆถึงแม้เธอจะมีคำถามอย่ากถามเขามากมายก็ตาม
"โจไปส่งคุณพรีมที่บ้าน"
"ครับนาย"
แล้วภาคินก็ขึ้นรถอีกคนออกไป
"เชิญครับคุณพรีม"
"ค่ะ"
พิมรดาเดินขึ้นรถไปกับโจ
- Writer
