แผนร้ายซ่อนรัก

จูบแรก

หลังจากกินอิ่มพิมรดาก็เดินเล่นไปรอบบ้านไปหยุดที่สระน้ำ

"อย่าบอกนะ"

ภาคินที่ดูกล่องภาพจาก จอคอมพิวเตอร์

พูดขึ้นคนเดียว

[ติ๊ง]

เสียงข้อความจากโทรศัพท์ของภาคินดังขึ้น

พิมรดา : พรีมขอเล่นน้ำในสระได้ไหมคะ

เป็นข้อความจากพิมรดา

"เฮ้ออ...เด็กดื้อเอ้ย"

ภาคินพูดยิ้มๆ

ภาคิน : ตามสบาย แต่อย่าเล่นนานนะเดี๋ยวไม่สบายอากาศเริ่มเย็นแล้ว

พิมรดา : ค่าาา บ่นเป็นตาแก่ไปได้

"หึๆ...ยายตัวแสบ"

ภาคินพูดหลังจากอ่านข้อความเสร็จ

แล้วเขาก็ก้มหน้าทำงานต่อไป

โจที่นั้งทำงานอยู่อีกโต๊ะถึงกับอมยิ้ม เขาไม่เคยเห็นนายเขาเสียอาการขนาดนี้มาก่อน

เขาหันไปดูจอกล้องวงจรปิดอีกทีก็เห็น

พิมรดาเดินออกจากห้อนนอนส่วนตัวด้วยชุดคุมอาบน้ำเธอเดินเข้าไปในครัวและเดินออกมาพร้อมกระป๋องเบียร์อยู่ในมือ ก่อนที่จะตรงไปที่สระว้ายน้ำที่อยู่ด้านหน้านอกตัวบ้าน

พิมรดาถอดชุดคุมออกเธออยู่ในชุดว้ายน้ำสีเลมอนแบบทูพีชถึงแม้ข้างล้างจะเป็นกระโปรงจีบบานปิดกันโป็ก็เถอะ มันก็ยังโชว์ทรวดทรงองค์เอวอยู่ดี

"บ้าชิบ"

ภาคินสบถขึ้น

"ไอ้โจสั่งไอพวกนั้นให้ออกมาจากรัศมีตัวบ้านให้หมด ให้พวกมันอยู่รอบนอกก็พอ"

"เกิดอะไรขึ้นหรอครับนาย"

โจถามแบบงง

"เออน่า...ทำตามที่สั่งด่วน โดยเฉพาะบริเวณสระน้ำให้พวกมันออกมาให้ห่างที่สุด"

"ครับนาย"

โจจัดการโทรสั่งลูกน้องให้ถอยออกมา

ภาคินไม่มีกระจิตกระใจทำงาน เพราะว่าใจจดใจจ่ออยู่แต่หน้าจอกล้องวงจรปิด

ที่มีแม่เงือกน้อยที่กำลังลอยไปลอยมา แถมยังจิบเบียร์ที่ว่างอยู่ขอบสระไปด้วย

"โจฉันฝากดูแลทางนี้ต่อด้วยฉันจะกลับก่อน"

"ครับนาย"

พูดเสร็จเขาก็หยิบ เสื้อสูทที่พลาดอยู่บนเก้าอี้แล้วก็เดินออกจากห้องไป

โจมองตามเจ้านายยิ้มๆ สงสัยเสือจะสิ้นลายก็คราวนี้

พิมรดาลอยคออยู่ที่สระน้ำสบายใจ ในบรรยากาศยามค่ำคืนแบบนี้มันช่างมีความสุขกายเหลือเกิน

ทันไดนั้นก็มีเสียง มอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์คันใหญ่ บิดเบิ้ลเครื่องเข้ามาถึงตัวบ้าน

จากสระน้ำสามารถมองเห็นตำแหน่งหน้าบ้านได้อย่างชัดเเจ๋วเธอพยายามหรี่ตามองเพราะแสงไฟจากหน้ารถสว่างจ้ามองเห็นแต่เป็นเงาๆที่อยู่บนมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์คันใหญ่นั้น ไม่นานรถก็ถูกดับ เครื่องยนต์ลงพร้อมกับไฟหน้ารถ หมวกกันน็อคถูกถอดออก

"คุณภาคิน"

พิมรดาเอ่ยชื่อเขาเบาๆด้วยความไม่เข้าใจ

ภาคินเดินตรงมายังสระน้ำทันที

"อากาศเย็นขนาดนี้ยังไม่ขึ้นอีกหรอเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก"

เขายืนเท้าเอวอยู่ขอบสระ

"ว่าาาา...คนแก่กลับมาถึงก็บ่นเลย"

"แล้วใครให้กินเบียร์ตอนเล่นน้ำกับ

อากาศเย็นๆแบบนี้"

"อันนี้เป็นห่วงพรีมหรือหวงเบียร์คะ"

พิมรดาเกาะขอบสระคุยกับเขาอย่างอารมณ์ดี

"พิมรดา"

"ว่าแต่ทำไมคุณกลับมากับเจ้ายักษ์นั้นละคะแล้วทำงานเสร็จแล้วหรอ ไหนบอกจะกลับดึกๆไง"

เขาจะบอกได้ไงว่าเป็นเพราะเธอที่ทำให้เขาต้องบิดมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์คันโปรดมาอย่างเร็วเขาใช้เวลาแค่สิบห้านาทีก็มาถึงแล้ว

"ก็มาจัดการเด็กดื้อแถวนี้ไง"

"เอ...จะจัดการยังไงดีน้าาา"

พิมรดาท้าทายเขาด้วยการลอยไปอยู่กลางสระพร้อมกับส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้เขา

"อย่าท้าทายนะพรีม"

"เปล่านะคะ...กรี๊ดด"

พิมรดาร้องขึ้นก่อจะค่อยๆจมลงไปใต้น้ำ

"พรีมมม.."

[ตู้มม!!]

เสียงกระโดดน้ำดังขึ้นภาคินสบัดเสื้อสูท ออกก่อนที่จะ พุ่งหลาวลงไปในน้ำพิมรดาโผ่ขึ้นมาจากใต้น้ำ

"ฮ่าาๆๆ...ลงมาทำไมคะ อากาศเย็นเดี๋ยวไม่สบายนะ"

พิมรดาหัวเราะชอบใจที่แกล้งเขาได้

"พรีมนี้คุณแกล้งผมหรอ"

"พรีมนะนักกีฬาว่ายน้ำของมหาลัยเชียวนะคะ..คริๆ~~"

"งั้นเจอกันหน่อยเป็นไง"

"ฮ่าาๆๆ..กรี๊ดด...ว้ายยย.. ปล่อยพรีมนะ"

ภาคินพุ้งตัวเข้าใส่พิมรดา เธอพยายามหนีแต่ก็ไม่ทันแล้ว เขาคว้าเอวเธอไว้แล้วดึงเขามาหาตัวเขาเขายกตัวเธอให้เท้าแตะพื้นไม่ถึง

"ปล่อยพรีมนะ พรีมยอมแล้วค่ะ"

พิมรดาดิ้นอยู่ในอ้อมแขนเขา เขาดันให้หลังเธอชนกับขอบสระ พิมรดาเกาะแขนเขาไว้

"เด็กดื้อต้องโดนอะไร"

ภาคินก้มหน้าลงมากระซิบอยู่ติดกับหน้าเธอ ผมที่เปียกเสยขึ้นเสื้อเชิ้ตที่ที่ถูกปลดกระตุมออกสามเม็ดเผยให้เห็นอกกว้างที่แน่นไปด้วยกล้ามเนื้อพิมรดามองเขาอย่างไม่ล่ะสายตา

"อย่ามองแบบนี้พรีม"

พิมรดารู้ตัวเธอรีบหันหน้าหนีด้วยความเขินอาย

"เออ..ปล่อยพรีมได้เเล้วค่ะพรีมจะขึ้นแล้ว"

"เด็กดื้อยังไม่โดนทำโทษเลยนะ"

เขากอดเธอไว้แน่นลำตัวแนบชิดกัน

เนินอกขาวผ่องชั่งยั่วยวนเขาเหลือเกิน ไหนจะหน้าท้องแบนราบที่ลูบไล้ตอนนี้ มันทำให้อารมณ์หนุ่ม จะเจิดกระเจิงได้เหมือนกัน

ภาคินมองริมฝีปากอวบอิ่ม ใบหน้าเส้นผมที่มีน้ำเกาะอยู่พร่างพราวมันชั่งดึงดูดให้ ลิ้มรสเหลือเกิน พิมรดาใจเต้นแรง เธอเงยหน้าสบตากับเขาเหมือนต่างคนต่างรออะไรบางอย่าง

สุดท้ายก็เป็นภาคินที่ต้านความยั่วยวนไม่ไหว เขาก้มลงจูบปากอวบอิ่มนั้นอย่างหิวโหย

"ฮื้มมมม..."

พิมรดาครางออกมาเธอหลับตาแต่ยอมรับสัมผัสอันหอมหวานอย่างเต็มใจ

ภาคินจูบอย่างเร่าร้อน เขาเปิดปากเธอด้วยลิ้นอุ่นๆก่อนจะชอนไชยหาความหวานในปากเธอ พิมรดาจูบตอบแบบสะเปะสะปะ เธอไม่เคยได้รับ สัมผัสแบบนี้จากใครมาก่อนมันชวนให้วาบหวิวแปลกๆ เธอยกแขนขึ้นโอบไปรอบคอเขา เบียดตัวเข้าหาเขาแบบไม่รู้ตัว

ภาคินดูดซับความหวานจนพอใจก่อนจะ ถอนริมฝีปากออก

"แฮ่กกกๆๆ.."

พิมรดาแทบขาดใจเหมือนคนจะจมน้ำ ต้องรีบหายใจสูดอากาศเข้าปอด หลังจากที่เขาถอนจูบ แขนก็กอดเขาไว้แน่นเพื่อเป็นหลังในการประคองตัว

ภาคินขมวดคิวมองหน้าธออย่างสงสัย

"จูบไม่เป็น!!"

ภาคินพูดขึ้น พิมรดามองหน้าเขาเธอจะบอกเขายังไงว่านี้เป็นจูบเเรกของเธอ

"เออ...พรีม..ว้ายย"

เธอยังไม่ได้ตอบอะไร เขาก็ยกตัวเธอขึ้นนั้งที่ขอบสระ

"ไปอาบน้ำเถอะเดี๋ยวจะไม่สบาย"

เขาพูดขึ้น พิมรดามองหน้าเขาแล้วก็ลุกขึ้นไปหยิบเสื้อคุมมาใส่แล้วเดินเขาห้องไปด้วยน้ำตาคลอเบ้า

[ผมไม่ชอบเด็กขี้เกียจสอนงาน]

คำนี้ที่เขาพูดกับแม่สาวอกตูมในร้านอาหารวันนั้นมันก้องเข้ามาในหัว

"เขาคงไม่ชอบเด็กไม่ประสาแบบเราจริงๆสินะ"

เธอพูดไปก็คิดน้อยใจเขาขึ้นมาน้ำตา เจ้ากรรมก็พาลจะไหลให้ได้

"ฮื..อ..ฮึก.."

เธอพยายามกันก่อนสะอื้นไว้ ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป

ภาคินยังอยู่ในสระ เขาใช้น้ำเย็นในสระช่วยดับความร้อนในร่างกายเขาที่ตอนนี้ มันลุกโชนดังไฟ เธอจะรู้ไหมว่าเขาต้องใช้ความพยายามขนาดไหนที่ต้องหยุดทุกอย่างไว้แค่นั้น

ใครจะไปคิดเด็กที่ไปอยู่ไปใช้ชีวิตเมืองนอกตั้งหลายปี แค่จูบยังจูบไม่เป็นเลย

เขาไม่อยากฉวยโอกาสกับเธอ

"หึ...แล้วบอกไม่เด็ก"

ภาคินพูดคนเดียวยิ้มๆรู้สึกดีแปลกๆ