หน้าอพาร์ตเม้นท์ที่พัก รุ่งทิวาย้ายมาอยู่หอพักของโรงแรมเพื่อลดค่าใช้จ่ายในส่วนนี้ เพราะจากที่ต้องจ่ายค่าห้องรวมน้ำไฟเดือนละหกพัน เหลือแค่น้ำไฟเดือนละไม่กี่ร้อย จะได้มีเงินเก็บไว้เลี้ยงดูตัวเล็กที่กำลังจะเกิดมา
แม้จะไม่ชอบให้คุณากรมาสนิทสนมกับตัวเองแบบนี้ เพียงเพราะกลัวคนอื่นจะมองเขาในทางเสียหาย แต่ชายหนุ่มกลับไม่เคยสนใจคนรอบข้างที่มองมา เขายังคงขับรถหรูไปรับส่งรุ่งทิวาแบบนี้เป็นประจำในทุกวัน
ขาสูงยาวก้าวลงมาเปิดประตูข้างคนขับให้อย่างสุภาพบุรุษที่ดี
“ขอบคุณนะคะที่มาส่งรุ้ง เกรงใจทุกวันเลย”
“ไม่เป็นไรหรอก ผมเต็มใจ ขอให้ได้ช่วยเหลืออะไรรุ้งบ้างผมก็แฮปปี้แล้ว”
“คุณกรกลับที่พักไปนอนพักเถอะค่ะ ดึกมากแล้ว”
“ครับ รุ้งก็เข้าห้องพักไปนอนเถอะ นอนดึกทุกวันแบบนี้มันไม่ดีต่อเด็กและตัวรุ้งเองนะ”
“พรุ่งนี้ก็เป็นวันหยุดรุ้งแล้วค่ะ ทำแค่งานที่โรงแรมไม่ต้องไปทำอาหารที่ร้านแล้ว ขับรถกลับดี ๆ นะค
