ตอนที่ 18 ตัดสินใจได้แล้ว

801 Words

“คุณจะทำอะไร” ลูกแก้วถามออกไปตรง ๆ ไม่อ้อมค้อม ก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะเบา ๆ ที่ปลายสาย (คิดว่าไงล่ะ?) “พูดออกมาเถอะค่ะ” (เคยบอกไปแล้วหนิว่าวันหนึ่งถ้าฉันเบื่อคนพี่ คนน้องก็ต้องมาทำแทน จำไม่ได้เหรอ?) ลูกแก้วกลืนน้ำลายฝืด ๆ ลงคอ เธอหายใจแทบไม่ออก ก้อนหนัก ๆ มันจุกอยู่ตรงอก แต่ถึงอย่างนั้นลูกแก้วก็ต้องรวบรวมสติกลับมา “ทำแบบนั้นไม่ได้ค่ะ เพราะไม่ได้อยู่ในสัญญาตั้งแต่แรก” (คนที่ไม่ทำตามสัญญาก่อนมีสิทธิ์พูดแบบนี้ด้วยหรือไง ถ้าจะพูดเรื่องผิดสัญญาก็เป็นฝ่ายเธอที่ผิดตั้งแต่หาเงินมาคืนฉันไม่ได้) “...” (อะไรก็ไม่ได้สักอย่าง เงินก็ไม่คืน น้องสาวก็ไม่ให้ยุ่ง ส่วนพี่สาวก็แตะต้องไม่ได้...ไม่เคยทำหน้าที่เมีย) “...” “ถ้าเป็นลูกหว้าคงจะยอมฉันง่ายกว่านี้ น้องสาวเธอดูพูดง่ายดีหนิ คงจะเป็นเด็กดี) “คุณสิงห์!!” (หึ ฉันให้เวลาเธอไปคิด) “...” (แต่อย่านานล่ะ เพราะฉันรอมามากพอแล้ว) ติ๊ด เขาวางสายไปแล้ว ลูกแก้วทรุดร่างกายลงนั่งบนโซฟาอย่างหมดเรี่ยวแรง ชีวิตของเธอที่ไม่มีสิทธิ์เลือก ไม่มีเลยสินะ ดวงตากลมแดงก่ำและมีน้ำคลอจนกระทั่งมันไหลลงมา ลูกแก้วรู้ว่าสีหราชหมายถึงเรื่องอะไร เขาต้องการร่างกายของเธอ เพราะคงเป็นสิ่งเดียวที่ผู้ชายเลว ๆ อย่างเขาคิดว่าถ้าหากได้ไปแล้วตัวเองจะเป็นผู้ชนะ หญิงสาวยกมือขึ้นปิดใบหน้าของตัวเองก่อนจะร้องไห้ออกมาอย่างหนัก เสียงสะอื้นของเธอดังระงมอย่างน่าสงสาร ไม่รู้เลยว่าตัวเองจะหลุดออกไปจากเรื่องนี้ยังไง... 21.00 น. หลังจากที่ทำอาหารมื้อเย็นเสร็จ ลูกแก้วก็ขังตัวเองอยู่ในห้อง เธออาบน้ำเรียบร้อยและอยู่ในชุดนอน ร่างบางนั่งบนเตียงนอนกว้าง พลางเหม่อลอยมองกำแพงอย่างคนไร้หนทาง ไม่ว่าจะคิดยังไงก็ไร้ทางออก สีหราชบีบเธอทุกอย่าง และก่อนหน้านี้มารดาของลูกแก้วก็โทรเข้ามา อีกฝ่ายพูดในเรื่องนั้น (คุณสีหราชบอกว่าต้องการจะเปลี่ยนตัวประกัน เขาต้องการลูกหว้ามาแทนที่แก เหตุผลเพราะแกไม่ยอมทำหน้าที่เมียให้เขาพอใจได้ ลูกแก้ว ฉันขอร้องเถอะนะ แกทำเพื่อน้องได้ไหม แกไม่สงสารน้องเหรอ) และประโยคของมารดาทำให้ลูกแก้วเชื่อว่าสีหราชไม่ได้ขู่ แต่เขาต้องการจะเปลี่ยนตัวประกันจริง ๆ หากเธอยังไม่ยอม ร่างบางยกมือเช็ดน้ำตาบนใบหน้า ก่อนจะลุกขึ้นและเดินออกจากห้องนอนของตัวเอง เพื่อไปยังห้องที่อยู่ติดกัน เธอสงสารตัวเองมาก ๆ แต่ลูกแก้วก็จะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องลูกหว้า อย่างที่เธอทำอยู่ตอนนี้ ก๊อก ๆ ๆ มือบางยกขึ้นเคาะประตูห้องสีหราช ไม่นานประตูก็เปิดออก ปรากฏร่างสูงใหญ่ที่อยู่ในชุดนอนแล้วเช่นกัน ใบหน้าเกลี้ยงเกลา เส้นผมสีดำที่ไม่ได้เซ็ท บนใบหน้ายังคงความหล่อเหลาไม่เปลี่ยนแปลง สีหราชเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าลูกแก้วมาหา “ตัดสินใจได้แล้วงั้นเหรอ?” “แก้วขอคุยด้วยค่ะ” “เข้ามาสิ” ร่างบางเดินเข้าไปในห้องนอนของเขา ก่อนจะหันหน้ามาเผชิญกับคนข้างหลังที่เดินเข้ามาใกล้ “คุณต้องการแก้วมากขนาดนั้นเลยเหรอคะ?” หญิงสาวถามออกไป สีหราชได้ยินแบบนั้นก็กระตุกยิ้ม “เธอก็เห็นว่าฉันต้องการใครก็ได้ที่มาทำหน้าที่เมียจริง ๆ จะเธอหรือน้องสาวของเธอก็ได้ ไม่ได้เจาะจง” ไม่ใช่...สีหราชต้องการลูกแก้ว แค่คนเดียวเท่านั้น แต่ที่เขาพูดแบบนี้ออกไปเพราะรู้ดีว่าลูกแก้วรักน้องสาวของตัวเองมาก และอีกฝ่ายก็ไม่มีทางยอมหากเขาไม่เล่นไม้นี้ อีกอย่างชายหนุ่มไม่ต้องการให้เธอรู้ว่าเขาต้องการเพียงเธอ... “ถ้าแก้วตกลง คุณจะเลิกยุ่งกับลูกหว้าตลอดไปไหมคะ” ฉับพลัน ใบหน้าหล่อก็ร้ายกาจ เขายกยิ้ม “ฉันสัญญา” “...” เขาตอบออกไปอย่างไม่ลังเล เพราะในใจของสีหราชไม่ได้มีลูกหว้าตั้งแต่แรก ที่เขาทำแบบนี้เพราะจงใจบีบเธอ ซึ่งมันก็ได้ผล... ลูกแก้วหลุบสายตามองปลายเท้าตัวเองครู่หนึ่ง ก่อนดวงตากลมที่หม่นหมองจะแข็งกร้าวขึ้นมา ไร้ความรู้สึกใด ๆ ในแววตาคู่นั้นจนสีหราชรู้สึกแปลก ๆ ทว่าเขาก็ยังทำท่าทางเหนือกว่าเธอเช่นเดิม ในขณะที่ลูกแก้วตัดสินใจได้แล้ว

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more