บ่ายวันเสาร์ แสงแดดอบอุ่นส่องลอดกระจกห้างสรรพสินค้า แอร์เย็น ๆ คลอเสียงดนตรีเบา ๆ พายุกับทอฝันจูงมือลูก ๆ เดินชิลไปตามโซนอาหาร พร้อมอาไทที่เดินล้วงกระเป๋า หาวหวอด ๆ มองหาคาเฟอีนใส่ตัว
ไทบ่นเบา ๆ
“เดินห้างกับเด็กเนี่ยเหนื่อยกว่าวิ่งร้อยเมตรอีกนะ…โซนกาแฟอยู่ไหนวะเนี่ย”
อคินหันไปกอดแขนพ่อพายุแน่น ๆ
“ปะป๊า~ หิวไอติมแล้วอะ ไปกินไอติมกันก๊อน~”
น้องถั่วน้อยนั่งในรถเข็นเด็ก โบกมือใหญ่
“ไอตี๊มมม! ไอตี๊มมม!!”
พายุยิ้มเอ็นดู เดินไปเข็นลูกสาวต่อ
“โอเคครับคุณลูกสาว ปะป๊าจะพาไปกินไอติม แต่ห้ามกินเยอะนะ เดี๋ยวหวัดจะกลับมาอีก”
ทอฝันหัวเราะ
“เดี๋ยวแม่เลือกให้คนละรส แล้วต้องแบ่งกันด้วยนะครับ ไม่ใช่แย่งกัน”
ไททำเสียงสูงล้อเลียน
“ไม่ใช่แย่งกัน~ พี่ทอฝันพูดเหมือนรู้ว่าลูกใครจะเป็นคนเริ่มแย่งเลยนะ”
อคินหันไปมองไท แล้วตีหน้าซื่อ
“ก็อาไทชอบแย่งกินนี่ครับ ไอติมครั้งก่อนผมได้คำเดียวเอง”
ไทรีบโวย
“เฮ
