แสงแดดยามเช้าทาบลงบนพื้นไม้หน้าระเบียงบ้านพักริมทะเล ลมทะเลพัดเอื่อย ๆ จนผ้าม่านบางพลิ้วไหว กลิ่นไอเกลือจาง ๆ ปะทะจมูกอย่างสดชื่น และเสียงคลื่นซัดชายฝั่งกล่อมเบา ๆ ให้เช้าวันหยุดยาวนี้ชุ่มชื่นหัวใจ
“หม่ามี้! หม่ามี้ตื่นยัง! ไปทะเลกันนนน!”
เสียงเล็ก ๆ ปนตื่นเต้นดังลั่นบ้านก่อนที่ตัวเจ้าของเสียงจะวิ่งปรู๊ดพรวดขึ้นเตียง กึ่งปีนกึ่งกระโจนใส่ร่างของทอฝันที่ยังซุกผ้าห่มอยู่
“อื้อ…อคิน…มี้ยังไม่ลุกเลยลูก”
ทอฝันงัวเงียลืมตา ก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อเห็นใบหน้าใส ๆ ที่เต็มไปด้วยแววคึกคักกับวันพิเศษ
“ตื่นเร็วหม่ามี้! เดี๋ยวแดดจะร้อน ไปเล่นทรายกับน้อง! ผมเตรียมพลั่วไว้แล้ว!”
เสียงหัวเราะทุ้ม ๆ ดังขึ้นจากปลายเตียง พายุที่ตื่นก่อนแล้ว ยืนพับผ้าขนหนูอยู่ถึงกับกลั้นขำไม่ไหว
“พลั่วเหรอลูก เราจะไปขุดฝังปะป๊าหรือไงเนี่ย”
“เปล่าฮะ ก็อาไทบอกว่า ทะเลต้องขุดหาเปลือกหอย! เผื่อเจอปูด้วย!”
ทันใดนั้น ประตูห้องก็
