ณ ศาลากิจกรรม
ตอนนี้กิจกรรมจบแล้ว พายุย่อตัวลงนั่งข้างน้ำตาล ยื่นน้ำเย็นให้เธอขวดหนึ่ง
พายุพูดเสียงอ่อน
“ดีขึ้นยัง?”
น้ำตาลยิ้มบาง ๆ
“ดีขึ้นเยอะแล้วค่ะ พี่ไม่ต้องห่วงหรอก หนูเจ็บนิดเดียวเอง”
พายุถอนหายใจเล็ก ๆ
“อืม… งั้นไปพักต่อกับเพื่อนเถอะ เดี๋ยวตอนเย็นก็ต้องมาทำกิจกรรมอีก… รีบชาร์จพลังไว้ก่อน”
เขาพูดพลางลุกขึ้นยืน แล้วมองไปยังแนวชายทะเลที่อยู่ไกล ๆ ลมทะเลพัดเบา ๆ จนเส้นผมเขาปลิวไหว
น้ำตาลเงยหน้ามองเขาเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าเบา ๆ และเดินกลับไปกับเพื่อน ๆ
ขณะที่พายุยืนนิ่งอยู่คนเดียว สายตายังมองไปยังจุดไกล ๆ ตรงชายหาดที่เห็นเพียงเงาของใครบางคนลาง ๆ อยู่ตรงโขดหิน
พายุพึมพำกับตัวเอง
“…ตั้งแต่ตอนนั้น…”
เขาขึ้นเสียงใส่ทอฝันอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทุกคำพูดที่เขาพูดออกไปในอารมณ์ห่วงน้ำตาล ยังวนเวียนอยู่ในหัว
พายุได้แต่คิดในใจ
มึงเป็นบ้าอะไร… ทอฝันเขาไม่ได้ตั้งใจเลยสักนิด… มึงรู้
