อีกด้านของไดม่อนกับเอริค
มุมเงียบ ๆ ใต้ต้นหูกวางริมลานกิจกรรม
ไดม่อน ยืนเคี้ยวมาการองอย่างเอือม ๆ มือหนึ่งถือกล่องขนมจากร้านดังในเมือง
อีกมือหนึ่งก็ป้อนมาการองเข้าปาก เอริค อย่างไม่แยแส กลิ่นขนมหวาน ๆ ลอยแตะจมูก แต่รสในปากมันจืดชืดยังไงไม่รู้ เพราะภาพตรงหน้าคือ พายุ ทอฝัน และน้ำตาล กำลังพูดคุยกันเหมือนทอฝันคืนดีกับพายุแล้ว แต่น้ำตาลกลับเข้ามาแทรก
ไดม่อนกัดฟันแน่น ขนมหวานกลายเป็นขมในวินาทีเดียว
เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วพูดเสียงเรียบ ๆ ปนแดกดัน
“ไอ้เอริค มึงว่างานนี้ใครหมาวะ?”
เอริค หันมามองหน้าเพื่อนแบบเนือย ๆ ไม่ได้รีบตอบทันที
เขายกคิ้ว ยักไหล่ แล้วหยิบมาการองในกล่องมายัดปากให้ไดม่อน แทนคำตอบ
“กูว่า…ไอ้ทอฝันกับไอ้พายุดีกันแล้วแหละ
และคนที่หมาก็คือมึงกับกู”
ไดม่อน ชะงัก เคี้ยวมาการองค้างในปาก กลืนไม่ลง
“…เออ กูว่างั้นเหมือนกัน”
ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อ เสียงนุ่ม ๆ ของผู้หญิงคนหน
