บทที่46.พายุร้าย(เจ็บไปทั้งใจ💔)

1315 Words

"กันต์ อ๊าาา~" "ริบบิ้น" "เลิกเรียกชื่อมันสักทีได้ไหม ถ้ากันต์อยากได้ก็เอาเลย จอยยอมกันทุกอย่าง อือออ~" "อ๊วกกกก" ไม่ทันที่บทรักสวาทจะเริ่มต้น ปรากฏว่าเขาอ้วกออกมาพร้อมทั้งสลบคาหน้าอกหน้าใจที่มีอยู่น้อยนิดของหญิงสาวเพื่อนสนิท อารมณ์ของอีกฝ่ายค้างตึงคล้ายกับลูกเทนนิสที่ถูกพัดปลิวตกบนหลังคาสูง มันทั้งอ้างว้างเคว้งคว้างอย่างบอกไม่ถูก สุดท้ายจอยก็ต้องติดอยู่ในอารมณ์ฟัดเหวี่ยง เธอรีบลุกไปล้างเนื้อล้างตัวแล้วก็กลับบ้านไปในทันที วันจันทร์ "สรุปแล้วเราต้องแยกกันไปซื้อของจริงๆ ใช่ไหม" ฝนถามเมื่อยืนพูดคุยกับริบบิ้นหน้ามหาวิทยาลัย "จะปิดเทอมแล้วดีใจจังเลยอะ" "ไม่ต้องบ่นเลยนะ รีบแยกย้ายกันไปซื้อของ พอวันทำรายงานจะได้เตรียมความพร้อมทุกอย่าง" "นี่ริบบิ้นตั้งใจเรียนตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ฮ่าๆ" "ไม่ต้องมาแซวเลย นู้น แท็กซี่มารับแล้ว" "เจอกันที่มหาวิทยาลัยนะ บาย" สองสาวโบกไม้โบกมือร่ำรากัน ขณะที่

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD