ริบบิ้นตัดสินใจไม่รับสาย เธอกลั้นใจไม่พูดคุย เพื่ออยากจะลืมเรื่องราวที่ผ่านมา แม้หัวใจดวงน้อยจะบอบช้ำมากมายแค่ไหนก็ตาม แต่ความรู้สึกที่สูญเสียไปยากจะเอากลับคืน
เช้าวันต่อมา
"คุณแม่ไปทำงานแล้วหรือคะ" ริบบิ้นเดินอย่างทุลักทุเลลงมายังห้องโถงกล่าวถามแม่บ้าน
"ใช่ค่ะ คุณนายออกไปตั้งแต่เช้าตรู่"
"วันนี้หนูขอข้าวต้มหมูก็แล้วกันค่ะ"
"ได้ค่ะเดี๋ยวป้าไปเตรียมให้นะคะ อ๋อออ ลืมบอกหลังจากคุณนายไปทำงาน มีถุงมาแขวนไว้ที่หน้าบ้าน พอป้าเปิดดูปรากฏว่าเป็นอุปกรณ์ทำแผลค่ะ ไม่รู้ว่าใครเอามาให้นะคะ"
"อุปกรณ์ทำแผลหรือคะ.."
ริบบิ้นรีบหยิบถุงยาขึ้นมาดูเธอไม่คิดถึงใครนอกจากกันต์ ชายหนุ่มกู้ภัยรูปหล่อผู้ที่ทำร้ายจิตใจจนกระทั่งเปิดโทรศัพท์มือถือก็เห็นเขาส่งรูปภาพไปซื้ออุปกรณ์ที่ร้านขายยามาให้เธอตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง ถึงแม้ไม่ใช่ธุระอะไรของเขาแต่เหมือนว่าเขาจะสนใจบาดแผลนี้เป็นพิเศษ
"คุณหนูจะไปมหาวิทยาลัยไหมคะ" ป้
