เคว้ง!
มุมถังขยะมีร่างบางล้มฟุบ เนื่องจากบาดเจ็บสาหัสจึงทำให้ริบบิ้นเคลื่อนไหวเชื่องช้า เธอพยายามลากสังขารที่โชกด้วยเลือดหลีกหนีสถานการณ์เนื่องจากไม่อยากเจอกับผู้ชายที่ทำร้ายจิตใจ
"ริบบิ้น!!" แต่หนียังไงก็ไม่พ้น เมื่อเสียงของเขาดังไล่หลัง พร้อมกับวิ่งเข้ามาก่อนที่จะจับไหล่น้อยประคองลุกขึ้น "ใครบอกให้เธอขยับตัวเนี่ย รถเฉี่ยวนะไม่ใช่จักรยานชน"
"หนูไม่เป็นอะไรมากค่ะ ปล่อยนะคะ"
"จะไม่เป็นอะไรมากได้ยังไง เลือดไหลขนาดนี้"
"เดี๋ยวหนูกินยาก็หายค่ะ"
"ทำไมเธอถึงเป็นเด็กดื้อขนาดนี้"
อึบ
เขาไม่รอช้ายกอุ้มตัวเล็กในท่าเจ้าสาว ผู้ชายร่างแกร่งเป็นเกราะกำบังเมื่อเธอปวดร้าว หลังจากที่เขาเป็นผู้มอบความเจ็บปวดให้แต่หัวใจดวงน้อยก็ยังไม่หลาบจำเต้นสั่นทุกครั้งที่อยู่ใกล้
"พะ พี่กันต์ ปล่อยหนูลงเถอะค่ะ" ตัวเล็กยังคงขัดขืน
"ฉันจะทำแผลแล้วไปส่งเธอที่บ้าน"
"หนูไม่อยากรบกวนค่ะ"
"แต่นี่มันเป็นหน้าที่ของฉัน
