บทที่ 9 ใช้ปากให้พี่ภีม
1325 Words
บทที่ 9
ใช้ปากให้พี่ภีม
บ้านระเบียงดาว
ฉันเดินลงจากรถเข้ามาในบ้านก็เจอพี่ริวกำลังนั่งรออยู่ ไม่เห็นมีกล่องของขวัญอะไรเลยสักชิ้น
"มานั่งนี่สิฉันมีของขวัญจะให้เธอด้วย"
"ฉันก็มีของขวัญจะให้พวกพี่เหมือนกัน พวกพี่อยากรู้ไหมว่าของขวัญของฉันมันคืออะไร"
"อืม"
คิดว่าจะแกล้งคนอย่างฉันได้เหรอ บอกเลยไม่มีทาง ฉันมองหน้าพี่ริวกับพี่ไนท์ แต่ละคนความชั่วมันบ่งบอกทั้งสีหน้าและแววตา คนพวกนี้ต้องเจอคนแบบฉันนี่แหละ มันถึงจะสมน้ำสมเนื้อกัน
"มีมีดสับไก่!"
ฉับ!
"เลื่อยตัดจู๋!"
ฉับ!
"มีดปลายแหลมเอาไว้เสียบพุง!"
ฉับ!
"กรรไกรเอาไว้ตัดฉับ ๆ!"
ฉับ!
"ส่วนนี่ที่ช็อตไฟฟ้า โดนทีเป็นหมันแน่!"
ครืดดด
เงยหน้าขึ้นมาอีกทีทั้งพี่ริวและพี่ไนท์นั่งหน้าซีดเผือด ฉันผายมือให้พวกเขาดูอุปกรณ์ของขวัญที่ฉันเอามาให้ แต่ละคนทำหน้าตาเหลอหลามาก
"พวกพี่ชอบแบบไหนคะ?"
ฉันเอียงคอมองทั้งสองคนแต่เหมือนไม่มีใครอยากจะตอบฉัน พวกเขาลุกขึ้นแยกย้ายกันไปคนละมุม โถ่เอ๊ย! รู้นะว่าจะรวมหัวกันแกล้งฉัน ฝันไปเถอะ
คืนนี้พี่ภีมกลับบ้านผิดเวลา ปกติจะกลับไม่เกินหกโมงเย็น
นี่เกือบสองทุ่มแล้วไม่รู้ว่าหายไปไหน ฉันเดินออกมาด้านนอกแสงไฟจากหน้าบ้านก็ส่องสว่างเข้ามา พี่ภีมกลับมาแล้วสองขาของฉันวิ่ง
ดุ๊ก ๆ ออกไปเปิดประตู แล้วโบกรถให้พี่ภีมขับเข้ามาจอดในที่ประจำ
พี่ภีมเดินลงจากรถอาการเหมือนคนเมา ฉันรีบเข้าไปประคองตัวของพี่ภีมเอาไว้ เขามองหน้าฉัน กลิ่นแอลกอฮอล์หึ่งเชียว
"ไปสอบแต่เมากลับมาเนี่ยนะ ถ้ารถคว่ำหรือไปชนใครขึ้นมาจะทำยังไง"
"ขี้บ่นจริง ๆ"
"พรุ่งนี้พี่มีสอบหรือเปล่า เมาขนาดนี้เช้ามาพี่แฮงค์แน่"
"พรุ่งนี้ไม่มีสอบ ไม่มีเรียน มีสอบอีกทีวันศุกร์หน้า วันจันทร์เธอก็ไปเรียนแล้วนี่"
"ใช่ เข้าบ้านกันเถอะยุงเยอะ เดี๋ยวมันกัดพี่เป็นตุ่มแดง ๆ นะ"
เข้ามาในบ้านฉันก็รีบยกกับข้าวมาให้พี่ภีม ระหว่างที่พี่ภีมกำลังนั่งทานข้าว จู่ ๆ ก็มีแขกไม่ได้รับเชิญเดินลงมาถึงสองคน พวกเขาเดินมานั่งประจำที่แล้วมองหน้าฉัน มองทำไมฉันไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ
"พวกพี่มองหน้าฉันทำไม มีปัญหาอะไรกับฉันอีก"
"ตักข้าวให้ฉันด้วย"
"ฉันด้วย ไอ้ไนท์มึงคอยดูนะ ไปเรียนเมื่อไหร่กูจะเล่นงานยัยเด็กใหม่นี่ให้ร้องไม่ออกเลย"
"จะเล่นงานฉันแต่ตัวเองหน้ายังยับอยู่เลย พวกพี่เนี่ยนะจะทำอะไรฉันได้ ฉันมีพี่ภีมปกป้องดูแลไม่เหมือนพวกพี่หรอกน่ากลัว!"
ฉันเดินเข้ามาในครัวเพื่อตักข้าวและกับข้าวมาเพิ่ม เสียงพี่ภีมบ่นทั้งสองคนเรื่องที่ชอบกลั่นแกล้งฉันรวมถึงเรื่องผู้หญิง ฉันยืนฟังอยู่ในครัวพอจับใจความได้ว่าที่วันนี้พี่ภีมกลับดึกก็เพราะไปต่อกับผู้หญิงมา
ไม่น่าหาข้าวหาปลาให้กินเลยคนแบบนี้
เมื่อทุกคนแยกย้ายกันไปพักผ่อน ชั้นล่างก็เป็นพื้นที่ปลอดภัยสำหรับฉัน ฉันเก็บข้าวของทำความสะอาดให้เรียบร้อย เดินกลับเข้ามาในห้องหยิบหนังสือที่พี่ภีมซื้อให้รวมทั้งหนังสือของพี่ริวที่พี่ภีมเอามาให้ฉันอ่าน
ตั้งแต่คืนนั้นทั้งสามคนก็ไม่ได้พาผู้หญิงมาที่บ้านอีกเลย คงจะกลัวว่าจะทำอะไรประเจิดประเจ้อให้ฉันเห็นอีก เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วฉันจะได้ไม่ต้องเจอภาพอุจาดตา
เช้าวันต่อมาพี่ริวกับพี่ไนท์ไปเรียนตามปกติ ออกไปตั้งแต่แปดโมงเหลือเพียงแค่พี่ภีมที่ยังไม่ตื่น ฉันทำกับข้าวเสร็จตั้งนานแล้วนี่ก็เกือบสิบโมงทำไมยังไม่ลงมาอีก
จะขึ้นไปดูก็ไม่กล้า แต่ถ้าเกิดพี่ภีมเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง ยิ่งมีข่าวพวกขี้เมาไหลตายออกมาบ่อย ๆ
ฉันรีบวางหนังสือในมือลงแล้วเดินขึ้นไปข้างบน ฉันเคยมาเก็บห้องชั้นบนอยู่หลายครั้งแต่ห้องนอนส่วนตัวฉันไม่เคยเข้า ห้องใครเป็นห้องใครละเนี่ย
"หรือว่าจะเป็นห้องนี้"
แค่เปิดประตูเข้ามาฉันก็สัมผัสได้ถึงแอร์เย็น ๆ กลิ่นนี้มันเป็นกลิ่นน้ำหอมของพี่ภีมฉันจำได้
"พี่ภีมตื่นหรือยังคะ ฉันขอเข้าไปนะ"
สายตาของฉันกวาดมองไปรอบ ๆ ไม่เห็นมีใครเลย หรือว่าจะเข้าห้องน้ำอยู่
("โอ๊ยยยย!")
"พี่ภีม!"
เสียงร้องโอดโอยดังมาจากในห้องน้ำ ฉันรีบเปิดประตูเข้าไป
แต่เพราะฟองสบู่มันทำให้ฉันลื่น ใช่ตอนนี้ฉันหน้าคะมำแถมยังไถลไปตามพื้นห้องน้ำ จนหน้าของฉันไปจ่ออยู่กับบางสิ่งบางอย่างที่มันใหญ่มาก
"ข้าวตัง! เข้ามาทำไมฉันอาบน้ำอยู่!"
"โห! ใหญ่มาก นี่พี่ภีมช่วยตัวเองอยู่เหรอคะ"
คำถามของฉันและใบหน้าที่เงยหน้าขึ้นไปมันทำให้พี่ภีมถอนหายใจ มือของเขายังกอบกุมท่อนเอ็นของตัวเองอยู่
"อยากเห็นใช่ไหมถึงได้เข้ามา?"
"ปะ เปล่านะคะ"
"จะดูไหมล่ะจะทำให้ดู"
จู่ ๆ ใบหน้าของฉันมันก็ร้อนผ่าวมือไม้สั่นอย่างบอกไม่ถูก ท่อนเอ็นของพี่ภีมอยู่แค่ปลายจมูกฉัน พี่ภีมกระตุกยิ้มมุมปากเขาค่อย ๆ
ขยับข้อมือของตัวเอง
"พะ พี่ภีม... คือ.. เอ่อ..."
ฉันทำท่าจะลุกหนีแต่ก็ถูกที่ภีมคว้าตัวเอาไว้ เขาจับฉันลงมานั่งคุกเข่าเหมือนเดิม
"นี่คือการทำโทษเด็กดื้อที่เข้าห้องคนอื่นโดยไม่เคาะประตู"
"พี่จะทำอะไร ฉัน... ขอโทษ"
"อยู่เฉย ๆ"
พี่ภีมที่แสนสุภาพเรียบร้อยหายไปไหน ตอนนี้เขาเป็นคนหื่นบ้ากามจิตวิตถาร เขาจับหัวฉันกดลงไปไม่ให้ฉันลุกหนี อีกมือสาวท่อนเอ็นแรงขึ้นเรื่อย ๆ น้ำสีใสตรงส่วนหัวมันไหลออกมา เสียงกัดกรามของเขาก็ดังเข้ามาในหู
"อ่าา~"
"ถ้าน้ำของพี่มันแตกใส่หน้าฉันจะทำยังไง ฉันยังไม่อยากตายนะ"
"อ่าา~ ไม่ตายหรอก~"
ฉันยกมือขึ้นปิดปากเพราะกลัวว่าน้ำของเขามันจะพุ่งใส่ปากฉัน แต่พี่ภีมคว้ามือของฉันออกแล้วดันเจ้าท่อนใหญ่ ๆ นั่นเข้ามาในปากแทน
"อ๊อก~ อื๊อออ อี๊อีมม~ อึก!"
พี่ภีมขยับเอวใส่ฉันแรงขึ้นเรื่อย ๆ ฉันพยายามตีหน้าขาให้เขาเอาท่อนเอ็นใหญ่ ๆ นั่นออก แต่เขาก็กดเข้ามาจนลึก มันล้วงคอฉันเพราะขนาดความยาวของเขามันยาวมากเลย
แคก ๆ ๆ
ไอ้น้ำบ้า ๆ สีขาวมันพุ่งออกมาเต็มปากฉันเลย ฉันทั้งสำลักทั้งหายใจไม่ออก ตอนนี้พี่ภีมยืนยิ้มอยู่ตรงหน้าฉัน พอเขาได้ปลดปล่อยแววตาหื่นกามมันก็หายไป เขากลับมาเป็นพี่ภีมคนเดิมแล้ว
"บ้วนปากสิแล้วออกไปรอข้างนอก ถ้าดื้ออีกครั้งนี้จะไม่ใช่แค่ปากนะ"
"พี่ภีมบ้า! ฉันไม่คุยกับพี่แล้ว คนอุตส่าห์จะมาถามว่าตื่นหรือยังหิวไหมจะเที่ยงอยู่แล้วไม่เห็นลงไป ดูพี่ทำกับฉันสิ ฉันเสียหายมันผิดผีนะรู้ไหม!"
- Writer
