@ผับ 19.30 น.
ผู้คนมากมายต่างทยอยเดินเข้าผับหรูใจกลางเมือง ในขณะที่พนักงานหลายคนต่างทำหน้าที่ของตัวเอง เตรียมพร้อมสำหรับต้อนรับแขกหลายร้อยชีวิตส่วนมากจะเป็นวัยรุ่นเสียมากกว่า ทุกคนที่กำลังหัวหมุนอยู่กับการทำงาน แต่อีกคนกลับกำลังนั่งหัวเราะกับทีวีจอใหญ่ในห้องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่
ฟารินนั่งดูรายการตลกผ่านจอแก้วขนาดใหญ่หัวเราะออกมาเสียงดังขณะที่รอโจชัวออกไปตรวจงาน ประตูบานใหญ่เปิดออกปรากฏร่างสูง เขายกยิ้มมุมปากเมื่อได้เห็นฟารินกำลังมีความสุขกับภาพเคลื่อนไหวตรงหน้า
"เหมือนจะหัวเราะได้โดยไม่มีฉันนะ" ชายหนุ่มแกล้งพูดตัดพ้อ เดินตรงมานั่งลงข้างๆฟาริน
"ใครบอกล่ะคะ ถ้าไม่มีแด๊ดดี๊หนูคงจะใจห่อเหี่ยว ไม่เป็นอันจะทำอะไร" ว่าแล้วก็ขยับมานั่งบนตักแกร่ง สองแขนโอบลำคอเขาเอาไว้หลวมๆ ใบหน้านั้นยังคงเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มสดใส
"งั้นเหรอ?"
"ค่ะ แด๊ดดี๊ได้ทั้งตัวและหัวใจของหนูไปแล้ว ห้ามทิ้งหนูนะเข้าใจไหม" เธอกล
