“วันนี้อยากได้ลายอะไรครับคุณชิเอล” เจ้าของร้านสักเข้ามาทักทายแขกอย่างเป็นกันเอง เพราะไหมคะเอลเป็นลูกค้าเจ้าประจำที่ชอบมาใช้บริการอยู่บ่อยๆ
เขาเหลือบดูผู้หญิงด้านข้างที่ยังทำหน้างอง้ำไม่รู้โกรธอะไรเขาหนักหนา หรือเธอโกรธที่เขาไปหาคนอื่นอย่างงั้นเหรอ
“มองอะไรคะ” โรสรินหันมาถามเมื่อเห็นสายตาคมจับจ้องมองมาที่เธอ
“สักชื่อผมครับ เขียนว่าชิเอล” เขาบอกช่างสักและเขียนชื่อของเขาให้ช่างสักดูและเลือกลายฟอนต์อักษรอย่างสวยงามตามที่เขาต้องการ
“สักตรงไหนดีครับหรือจะสักใกล้กับต้นคอตรงดาวดีครับ” ช่างสักถามเพราะเขาแทบจะไม่พื้นที่สักแล้ว ถ้าจะมีก็แค่ในร่มผ้าแต่เขารู้ดีว่าลูกค้าคนนี้ชอบสักนอกร่มผ้าเพราะเขาเคยถามแล้วเจ้าตัวบอกว่าจะสักไปทำไมถ้าสักแล้วคนอื่นมองไม่เห็น
“ไม่ได้สักผมหรอกครับ แต่สักเธอคนนี้” เขาหันมามองโรสรินที่มองมาที่เขาตาขว้าง
“อะไร ผิวสวยๆ ของฉันไม่อยากได้รอยอะไรบนตัว” เธอปฏิเสธทันที เธอพอใจ
