นางบำเรออ่อนหัด

ตอนที่ 11

"จริงเหรอหนูแพง งื้อ! แล้วไงต่อ"

แพงขวัญถึงกับทำหน้างง กับใบหน้าที่ดูตื่นเต้นและอารมณ์ดีอย่างสุดๆ ของเจ้านายสาว เมื่อเธอมาสารภาพผิดทุกอย่าง พร้อมกับเล่าเรื่องราวที่เกิดถึงระหว่างเธอกับอรรถชัยให้ทิพวรรณฟัง แต่แทนที่เจ้านายสาวจะโกรธเกลียดเธอ กับทำท่าทางดีอกดีใจ พลางถามถึงเหตุการณ์ต่อไปอย่างลุ้นระทึก ซึ่งมันผิดวิสัยของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยา

"คุณผู้หญิงไม่โกรธหรือคะที่..."

"ฉันจะโกรธหนูทำไมล่ะ สะใจสิไม่ว่า เร็ว...เล่าต่อสิว่าตอนนั้นคุณอรรถทำหน้ายังไง เขาคลั่งมากเลยใช่ไหม"

"เอ่อ....ค่ะ เขาบอกว่าหนูคิดจะฆ่าเขาให้ตาย ที่ไม่ยอมให้เขา...เอ่อ"

"สอดใส่...ใช่ไหม?"

แพงขวัญพยักหน้ารับ เมื่อเจ้านายสาวตอบคำถามแทน สาวน้อยกระดากอายเกินกว่าจะพูดออกมาอย่างละเอียด

"ฉันสะใจเหลือเกินหนูแพง นึกแล้วก็ชักอยากจะเห็นหน้าคุณอรรถ ตอนที่ถูกหนูทรมานเหลือเกิน"

"คุณผู้หญิง!"

"ฮ่าๆ ฉันพูดเล่น "

สาวน้อยก้มหน้าลงด้วยความเขินอาย เมื่อเจ้านายสาวเอาแต่ยิ้มและหัวเราะชอบใจ ราวกับสิ่งที่เธอทำเป็นเรื่องน่ายินดี ทั้งที่เธอเองก็รู้สึกผิดแทบแย่

"เชื่อไหมว่าหลังจากวันนี้ คุณอรรถจะไม่ยอมนิ่งมองหนูเฉยๆ เป็นแน่ เขาจะทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะได้ครอบครองหนู"

คำพูดของเจ้านายสาวทำให้แพงขวัญมีแววหวาดหวั่นอยู่ในใจ ถ้ามันเป็นเช่นที่เจ้านายสาวว่า คนที่เดือดร้อนเห็นทีจะเป็นเธอไม่ใช่เขา

"หนูจะต้องเตรียมตัวเตรียมใจ ว่าต้องมีสักวันหนึ่งแน่ๆ ที่หนูจะพ่ายแพ้ต่อความเจ้าเล่ห์ของเขา"

"ฟังดูน่ากลัวจังเลยค่ะ"

"ฉันขอถามอะไรหนูอย่างหนึ่ง แต่หนูจะต้องตอบตามตรงนะ"

เจ้านายสาวลูบหัวแพงขวัญอย่างเอ็นดู พลางแย้มยิ้มอย่างละมุนสร้างความอบอุ่นใจให้สาวน้อยอย่างประหลาด

"ค่ะ"

"หนูแพงชอบคุณอรรถไหม"

"คุณผู้หญิง!"

สาวน้อยตกใจในคำถาม ทั้งไม่รู้จะตอบออกไปยังไงดี แต่อาการยิ้มแย้มอย่างเป็นสุขของเจ้านายสาว ทำให้แพงขวัญไม่คิดจะปิดบังความรู้สึกที่แท้จริง

"ไม่ต้องกลัว ถ้าเป็นหนูแพงฉันไม่โกรธ แต่จะยินดีมาก ไม่ว่าหนูจะรู้สึกกับคุณอรรถแบบไหน ฉันก็ยอมรับได้ ถ้าคนที่จะมาเป็นเมียอีกคนของคุณอรรถ คือหนูแพง"

"หนู..."

สาวน้อยก้มหน้าอย่างขัดเขิน จนเจ้านายสาวพอเดาออก

"ชอบ...ใช่ไหม?"

สาวน้อยพยักหน้ายอมรับ จนเจ้านายสาวดึงเธอเข้ามากอดไว้ พลางพูดถึงความรู้สึกในใจที่มีต่อเธอ

"ดีเหลือเกิน ดีแล้ว...แค่ได้รู้ว่าหนูเองก็มีใจให้คุณอรรถ แค่นี้ฉันก็มีความสุขมากแล้ว"

"คุณผู้หญิงไม่ตำหนิหนูเหรอคะ ที่หนูมีใจให้คุณอรรถ ทั้งที่...เขาเป็นสามีของคุณผู้หญิง"

"ฉันรู้อยู่แล้วล่ะว่าจะเป็นเช่นนี้ คุณอรรถเป็นคนเจ้าเสน่ห์ เขาดึงดูดคนที่ได้เข้าใกล้เสมอ ไม่ใช่เรื่องแปลกที่หนูจะชอบเขา แต่ที่ฉันอยากบอกก็คือ หนูต้องห้ามแสดงออกให้เขารู้เด็ดขาด ว่าหนูชอบเขา หนูต้องทำเป็นไม่สนใจเขา ทำให้เขากระวนกระวาย จนรู้สึกว่าขาดหนูไม่ได้เลยยิ่งดี "

"ทำไมถึงต้องทำแบบนั้นละคะ ทั้งที่คุณผู้หญิงรักคุณอรรถมาก แต่ทำไมถึงต้องทรมานเขา" เด็กสาวถามด้วยความไม่เข้าใจ

"เพราะถ้าเขารู้ว่าหนูรักเขา เขาจะใช้มันควบคุมหนู แต่ถ้าหนูทำเหมือนไม่สนใจ เขาจะเป็นฝ่ายวิ่งไล่ตามหนูเอง และเขาจะตกหลุมรักหนูในที่สุด พอถึงวันนั้นไม่ว่าหนูอยากได้อะไร เขาจะบันดาลมาให้หนูได้ทุกอย่าง แม้แต่ตำแหน่งแม่ของลูก ก็จะตกเป็นของหนูเพียงผู้เดียว"

"หนูคงทำให้เขารักหนูไม่ได้หรอกค่ะ หนูเป็นแค่เด็กธรรมดา ที่ไม่มีอะไรดีเลิศเหมาะสมกับเขาเลย"

"อย่าดูถูกตัวเองสิ หนูไม่เชื่อในสิ่งที่ฉันพูดเหรอ ฉันอยู่กับคุณอรรถมานาน แค่มองตาฉันก็รู้ ว่าคุณอรรถน่ะ...ชอบหนู"

"คุณผู้หญิง!"

"เอาล่ะ วันนี้ฉันมีความสุขมาก ฉันจะให้รางวัลโดยการอนุญาตให้หนูออกไปเที่ยวนอกบ้านได้ 1 วัน"

"ไม่เป็นไรค่ะ หนูไม่ค่อยรู้ทางในกรุงเทพเท่าไหร่ หนูกลัวหลงค่ะ"

"ไม่ได้! เพราะหนูต้องไปรับชุดที่ฉันสั่งตัดให้ และก็ชุดนักศึกษาด้วย จะเปิดเทอมแล้ว"

"จริงด้วยค่ะ หนูลืมสนิทเลย แล้วหนูจะไปยังไงละคะ"

"ไม่ต้องกังวลไป ฉันมีคนขับรถออกเยอะแยะ เดี๋ยวฉันจะให้คนขับรถไปส่ง"

"ขอบคุณค่ะ คุณผู้หญิง"

สาวน้อยยิ้มให้เจ้านายสาว ทั้งคู่จ้องหน้ากัน ก่อนจะหัวเราะคิกคักออกมาอย่างมีความสุข

เช้าวันต่อมา สาวน้อยลุกขึ้นแต่งตัวสวย ด้วยเสื้อเชิ้ตแขนตุ๊กตาสีขาวกับกระโปรงผ้าพลิ้วลายดอกสีสดใส ร่างแน่งน้อยถูกเจ้านายสาวจับแต่งองค์ทรงเครื่อง จนสวยงดงามสมวัย ทั้งยังยื่นบัตรเครดิตพร้อมเงินสดเพื่อให้เธอเอาไว้ใช้ซื้อของที่ถูกใจอีกต่างหาก

เจ้านายสาวจ้องมองใบหน้าสวยของแพงขวัญในกระจก ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ ในขณะที่สาวน้อยเอาแต่ยกมือขึ้นปิดหน้าอกไว้ เพราะคอเสื้อตัวที่เจ้านายสาวสั่งให้ใส่ มันคว้านลึกจนหน้าอกหน้าใจแทบจะล้นทะลักออกมา

"หนูแพง! อย่าดึงขึ้นสิจ๊ะ เดี๋ยวตีเลย...ให้มันโผล่ออกมาแบบนี้แหละดีแล้ว"

"ทำไมละคะคุณผู้หญิง ก็หนูอายนี่นา"

"ก็เพราะว่าคนขับรถคนนี้ เขาชอบให้ใส่แบบนี้ไงจ๊ะ"