คุณหมอร้ายย้อนรัก

13

“อ้อ มานี่สิแคท นี่แคทครับ เป็นแฟนของผมเอง แคทเป็นผู้ช่วยของผมที่อเมริกาเห็นว่ากลับมาไทยหลายวันเธอเลยอยากมากับผมด้วย” ราเชนตอบตามจริง เพราะใจจริงเขาไม่ได้อยากให้แคทารีนาตามมา เธออ้างวามีเหตุฆาตกรรมใกล้ที่พักของเธอ เธอกลัวมากช่วงนี้เลยขอตามมาด้วย

“สวัสดีค่ะคุณพ่อ ไม่อยากเชื่อเลยนะคะว่าคุณพ่อจะยังดูแข็งแรงขนาดนี้ คุณพยาบาลต้องดูแลคุณพ่อดีแน่เลย แบบนี้เราต้องขึ้นเงินเดือนให้คุณนีลไหมคะเชน” แคทารีนาพูดเอาใจผู้เป็นพ่อตา เสแสร้งทำเป็นเหมือนชอบนิชาดา แต่ความจริงแล้วเธอไม่ถูกชะตากับพยาบาลคนนี้เลยสักนิด

“จริงครับ คุณนีลดูแลคุณรังสิมันต์ดีมาก ช่วงนี้คุณรังสิมันต์ดูแข็งแรงแล้วก็สดใสขึ้นเยอะเลย จริงไหมชญา” ภัคพลพูดสมทบอีกแรง

“เอ่อ จริงค่ะ” คงมีแต่ชนัญญาเท่านั้นที่กำลังรู้สึกเป็นคนกลางที่กระอักกระอ่วนที่สุด ในขณะที่ราเชนได้แต่นิ่งเงียบ สายตาของเขามองไปที่หญิงสาวอย่างไม่สามารถเข้าใจอารมณ์ได้

“พ่อให้ชญาไปขอให้หนูนีลมาเป็นพยาบาลให้เองแหละ” รังสิมันต์พูดขึ้นราวกับอ่านใจออกว่าราเชนรู้สึกอย่างไร

“ครับ…” ราเชนหันมายิ้มจางๆ ให้ผู้เป็นพ่อ ตั้งแต่วันที่เสียวิมาดาผู้เป็นแม่ไป เขาก็ไม่เคยเห็นรังสิมันต์สดใสอีกเลย จะมีก็แต่วันนี้ที่เขากลับมาและเห็นว่ารังสิมันต์มีรอยยิ้มและร่าเริงมากขึ้น

“คุณพยาบาลคงดูแลคุณพ่อดีจริงๆ คุณพ่อถึงได้ดูสดใสต่างจากก่อนหน้านี้” ชายหนุ่มเหยียดยิ้มพร้อมกับมองไปที่นิชาดาหัวจดเท้า

หญิงสาวไม่ได้โต้เถียงอะไร ได้แต่มองชายหนุ่มด้วยสายตาไม่พอใจ ใช่ว่าเธอไม่รู้ว่าที่เขาพูดหมายถึงความคิดอกุศลอะไร แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็เลือกที่จะรักษามารยาทและให้เกียรติรังสิมันต์ โดยที่ไม่โต้เถียงหรือต่อว่าราเชนออกไป

“กลับมาเหนื่อยๆ พ่อว่าเชนพาหนูแคทไปพักผ่อนเถอะ” รังสิมันต์พูดขึ้น เพราะสัมผัสได้ว่าบรรยากาศเริ่มเต็มไปด้วยความตึงเครียด จากสีหน้าของชนัญญาทำให้รังสิมันต์รู้ได้ทันทีว่าราเชนไม่เคยรู้เรื่องนิชาดามาเป็นพยาบาลให้เขามาก่อน

“ครับ แล้วพรุ่งนี้ผมจะมาเยี่ยมใหม่” ราเชนพูดขึ้น ก่อนจะยอมเดินออกจากห้องไป

“หนูนีล…” แต่ก่อนที่นิชาดาจะเดินจากไป รังสิมันต์ก็รีบเรียกเธอไว้ก่อน

“คะคุณรังสิมันต์” หญิงสาวหันไปตอบรับทันที

“หวังว่าการกลับมาของราเชนจะไม่ทำให้หนูเปลี่ยนใจนะ” รังสิมันต์พูดอย่างรู้ทันความคิดของหญิงสาว

“นีล…นีลขอตัวก่อนนะคะ” ถึงอย่างนั้นนิชาดาก็ไม่อยากรับปากอะไร เพราะนาทีนี้เธอเองก็โมโห และไม่เข้าใจอะไรหลายๆ อย่างเช่นกัน มันเหมือนว่าเธอโดนชนัญญาโกหกตั้งแต่แรกอย่างไรอย่างนั้น ถ้ารู้ว่าต้องเจอเขา เธอคงไม่รับงานนี้แน่

“คุณนีลครับ…” ภัคพลเรียกหญิงสาวทันทีที่เห็นเธอเดินลงบันไดกลับมา เขารอจะพบเธออยู่ก่อนแล้วในขณะที่คนอื่นๆ แยกย้ายเข้าห้องนอนไป

“คะคุณภัค” แม้จะรู้สึกอยากออกจากบ้านนี้ให้ไวที่สุด แต่ถึงอย่างไรนิชาดาก็มีมารยาทมากพอที่จะหยุดคุยกับภัคพล

“คือผมอยากให้กำลังใจคุณนีล คุณเชนอาจจะดูปากร้ายไปหน่อย แต่จริงๆ แล้วคุณเชนใจดีมากนะครับ อย่าเพิ่งท้อแล้วหนีไปก่อนนะ ไม่อย่างนั้นผมคงเศร้าน่าดู” ภัคพลพูดออกไปอย่างไม่ปิดบังความรู้สึก เขาสัมผัสได้ว่าราเชนดูไม่ค่อยถูกชะตากับนิชาดาเท่าไรนัก เลยทำให้เขาอดกังวลไม่ได้ว่าหญิงสาวจะรู้สึกไม่ดี

“คุณเชนอาจไม่ชอบนีลจริงๆ ก็ได้ค่ะ แต่ถึงยังไงนีลก็ต้องขอบคุณคุณภัคมากนะคะที่เป็นห่วงนีล” ใช่ว่านิชาดาจะอ่อนต่อโลกถึงขนาดไม่รู้ว่าภัคพลรู้สึกอย่างไรกับเธอ แต่เป็นเธอเองที่ตอนนี้ยังไม่คิดเรื่องความรัก เธอไม่ปิดกั้นแต่ก็ไม่ได้ขวนขวายมันเช่นกัน

“ก็ผมเป็นห่วงคุณนีลจริงๆ นี่ครับ” ชายหนุ่มยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

“นีล…” ทันใดนั้นชนัญญาก็เดินเข้ามาหาผู้เป็นเพื่อนด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก

“นีลขอตัวก่อนนะคะคุณภัค” นิชาดามองหน้าผู้เป็นเพื่อนด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะขอตัวกับภัคพลในทันที เธอรีบเดินออกไปโดยไม่สนใจว่าตรงนั้นมีสายตาของใครบางคนที่ก่อนหน้านี้แอบมองเธอกับภัคพลพูดคุยกันอยู่

ราเชนได้ยินทุกประโยคที่ภัคพลพูดกับนิชาดา และประโยคตอบรับของนิชาดาที่ดูเหมือนยินดีให้ภัคพลป้อนคำหวานใส่ มันทำให้ราเชนรู้สึกโมโหขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ ใช่ว่าเขาจะรู้สึกอะไรกับเธอ แต่มันเป็นเพราะว่าเขารู้จักธาตุแท้ของนิชาดาดีพอต่างหาก เขารู้ดีว่าผู้หญิงอย่างนิชาดาไม่เคยรักหรือเห็นใครสำคัญนอกเสียจากตัวเอง

“นีล ฟังฉันก่อน” ชนัญญาเดินไปหาผู้เป็นเพื่อนด้วยความเครียด ก่อนจะคว้ามือของนิชาดาไว้ได้

“มีอะไรต้องคุยกันอีกชญา แกโกหกฉันเรื่องพี่เชนทำไม” นิชาดาพูดด้วยความโมโห เธอผิดเองที่หลงเชื่อใจชนัญญา จนลืมไปว่าสุดท้ายแล้วชนัญญาก็คงยอมทำทุกอย่างเพื่อพ่อของตนเองโดยไม่สนว่าจะต้องโกหกอะไรเธอบ้าง

“ฉันไม่ได้โกหก เรื่องนี้มันอยู่เหนือการควบคุมของฉันจริงๆ” ชนัญญาพูดออกมาอย่างรู้สึกผิด

“เหนือการควบคุม? แต่ตอนที่แกไปขอร้องให้ฉันมาเป็นพยาบาลให้คุณรังสิมันต์แกไม่ได้พูดแบบนี้นี่ แกเป็นคนรับปากเองว่าพี่เชนจะไม่กลับมา” นิชาดาจะไม่หลงเชื่อชนัญญาอีกแล้ว เธอมองผู้เป็นเพื่อนด้วยความผิดหวัง

“ฟังฉันก่อนสินีล ฉันไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้ ที่พี่เชนกลับมาเพราะมีเรื่องจำเป็นจริงๆ ที่โรงพยาบาลกำลังแย่ หุ้นส่วนไม่เชื่อใจว่าลำพังฉันกับพี่ภัคจะบริหารโรงพยาบาลได้ แกก็รู้ใช่ไหมว่าคุณพ่อเป็นเหมือนเสาหลักของโรงพยาบาลเรา นอกจากคุณพ่อก็มีพี่เชนที่หุ้นส่วนเชื่อใจ พอมาเกิดอุบัติเหตุและคุณพ่อต้องอยู่ในสภาพแบบนี้ทุกคนเลยอยากได้ความมั่นใจว่าทุกอย่างจะโอเค เลยขอให้พี่เชนกลับมาดูแลความเรียบร้อยของโรงพยาบาลชั่วคราว พอทุกอย่างเข้าที่พี่เชนก็จะกลับอเมริกาเหมือนเดิม” ชนัญญารีบอธิบายอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวว่านิชาดาจะไม่ฟังความจริงจากปากของเธอ