แสงแดดเจิดจ้าที่แทบจะเผาไหม้ทุกสิ่งอย่างได้ในช่วงบ่ายบวกกับพื้นที่กลางแจ้งที่แทบไม่มีต้นไม้ให้ร่มเงาสักต้นทำให้คนที่ไม่ค่อยได้ออกแดดใบหน้าแดงก่ำด้วยความร้อน ตามใบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อที่ผุดขึ้นจนเจ้าของใบหน้าต้องยกหลังมือขึ้นมาเช็ดออกไปอย่างลวกๆ ส่วนมืออีกข้างก็หอบแบบงานรีบสาวเท้าก้าวตามหลังร่างสูงที่เดินเจ้าอ้าวไปยังเบื้องหน้าที่เป็นสถานที่ก่อสร้างอาคาร
"มา เดี๋ยวพี่ช่วยถือ" ธนัตถ์หยุดเดินหันมาพูดกับคนที่ดินตามหลังมา มือหนายื่นมาตรงหน้าคว้าแบบที่อยู่ในมือของนิชาเอาไปถือไว้ พร้อมกับมองหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อนั้นก็นึกสงสาร มือข้างที่ว่างยืนไปเช็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นบนหน้าผากให้อย่างอ่อนโยน
"ทนหน่อยนะแดดมันร้อน พอดีแบบมีปัญหา พี่ขอคุยงานกับวิศวกรก่อน เสร็จแล้วเดี๋ยวพากลับเลย" นิชามองการกระทำของธนัตถ์ด้วยความรู้สึกดีไหนจะน้ำเสียงอบอุ่นที่แสดงออกถึงความเป็นห่วงนั่นอีกมันทำให้ใจเธอเต้นแรงอีกแล้วนะ
