นิชาหมุนไปหมุนมาอยู่ในครัวของตัวเองด้วยความหงุดหงิดเพราะมือข้างที่ถนัดก็ดันมาเจ็บเหลือแต่ข้างที่ไม่ถนัดพอจะหยิบจับอะไรก็ดูจะไม่เข้าท่าสักเท่าไหร่อย่างเช่นตอนนี้ที่กำลังหยิบจานไส้หรอกออกมาจากไมโครเวฟ ไหนจะท้องเจ้ากรรมที่ร้องประท้วงความหิวของตัวเองอยู่ในตอนนี้อีก
"โอ้ย" นิชารีบปล่อยจานลงบนโต๊ะด้วยความร้อนยกมือข้างซ้ายของตัวเองขึ้นมาจับใบหูไว้
"จะรอดมั้ยเนี่ยยัยชา ทำไมมันลำบากแบบนี้นะ" นิชาบ่นพึมพำพยายามประคองจานไส้กรอกของตัวเองมานั่งที่โต๊ะ พลันเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น มือบางคว้าโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาดูใบหน้ายิ้มออกมาน้อยๆ เมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามาก่อนจะกดรับสาย
"สวัสดีค่ะเฮียแฟสุดหล่อของน้อง"
(เสียงใสแจ๋วมาขนาดนี้แสดงว่าไม่เป็นอะไรมาก)
"เย็บไปสิบเข็มเองจิ๊บๆ แล้วนี่พี่เตอร์เป็นคนส่งข่าวใช่มั้ยคะเนี่ย" พูดออกมาเหมือนไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไร ทั้งที่ตอนนี้ยาชาเริ่มจะหมดฤทธิ์ค
