“NAGPAPASALAMAT ba kayo kay Lord kung ano ang mayroon kayo ngayon?” ani Tami sa mga anak habang magkakatabi silang nakaupo sa mahabang sofa sa may salas.
“Opo,” ani Kennedy.
“Good. Mga anak, palagi kayong magpasalamat kasi napakasuwerte ninyo na nasa inyo na ang lahat ng naisin ninyo.”
“Mommy, dapat lang naman po na nasa amin na ang lahat, ‘di ba? Kasi po mayaman po tayo. Sobrang yaman,” ani Samarrah.
“Anak,” baling niya rito. “Dapat mo pa ring ipagpasalamat ‘yon. Kasi, hindi lahat ng bata ay katulad ninyo na nakakakain ng tatlong beses sa isang araw. May mga laruan. Lahat ng gustuhin ay nakukuha. Nag-aaral sa magandang paaralan. Nakatira sa magandang bahay at buo ang pamilya.”
Napalabi si Samarrah. “It’s not our fault naman po kung may mahirap na bata at walang makain.”
Napailing-il
