การันย์ไหวไหล่ยี่หระไม่สนใจคำด่าตรงไปตรงมาของเมียดื้อจอมพยศ ถือคติในใจว่าเมียด่าหมายถึงเมียรัก ถ้าไม่รักก็คงไม่สนใจและทำตัวราวคนแปลกหน้าเหมือนคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ขณะขับรถพาเมียเด็กงอแงส่งกลับบ้านตามคำขอ
อีกอย่างเขาก็ถือโอกาสจะพูดคุยสู่ขอลูกสาวบ้านนี้ตั้งแต่เนิ่น ๆ พ่อแม่เธอไม่น่ามีปัญหาอะไรยกเว้นเซซารา พี่ชายหวงน้องสาวคงไม่ยอมง่าย ๆ ยิ่งเฉพาะผู้ชายคนนั้นเป็นเพื่อนสนิทด้วยแล้ว กลัวใจว่าเพื่อนสนิทจะเล่นตุกติกอะไรไม่ยอมให้นกน้อยยอมแต่งงานกับเขา
เพียงรถจอดลงหน้าบ้าน นกน้อยข่มความเจ็บปวดจี๊ดกายสาว พยายามก้าวขาเดินลงจากรถเกือบเซถลาล้มลงกับพื้นถ้าไม่มีการันย์รีบโอบกอดประคองไว้ สายตาคมเข้มจ้องมองเมียรักอย่างไม่คลาดสายตาเป็นอันดับแรก
“เดินให้ระวังหน่อย หรือว่าตั้งใจล้มลงเพื่อเกิดแผลใหม่แล้วให้หมอภีมอะไรนั่นมาตรวจ”
“อย่าหึงหนูให้มันมาก หนูบอกแล้วว่าครั้งเดียวหนูไม่นับเป็นผัว แค่คู่นอนคน
