บทที่ 14
”เขา...เป็นคนที่สุภาพและร่าเริงมากสำหรับฉัน”
“คุณสนิทกับเขาจริงหรือ ถ้าคุณสนิทกับเขาคุณก็ต้องรู้ว่า มาเรียสเป็นคนเจ้าอารมณ์คนหนึ่งเลยทีเดียว”
หญิงสาวคอแห้งผาก เธอก็ตอบไปตามที่เห็น แน่ล่ะ...ในเมื่อเธอไม่ได้เป็นคนรู้ใจหรือแม้แต่เพื่อนสนิท เบนอาจเห็นแววลังเลที่ฉายวาบในดวงตาหากเธอไม่รีบกลบเกลื่อน
“ฉันไม่ได้อยู่กับมาเรียสตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงนะคะถึงจะได้รู้นิสัยของเขาลึกล้ำขนาดนั้น”
“แต่คุณก็สนิทกับเขาถึงขนาดออกไปข้างนอกด้วยกันสองคน อย่ามาเฉไฉทำให้ผมคิดว่าคุณไม่รู้อะไรจะดีกว่า”
“หมดคำถามรึยังคะ เบน”
เธอโพล่งออกมาขณะนอนแผ่อยู่ใต้ร่างเขา หญิงสาวบิดตัวและทำให้หน้าอกอวบอิ่มกระเพื่อมไหวท้าทายสายตา มันทำให้เบนเกิดความรุ่มร้อนขึ้นมาอีกครั้ง
“ผมมีสิทธิ์จะถามอะไรคุณก็ได้ และคุณก็มีหน้าที่อย่างเดียวคือ ตอบ”
“ไหนว่าคุณจะพาฉันมาปล่อยไว้ที่นี่ ฉันอยากอยู่คนเดียวส่วนคุณก็กลับไปเถอะค่ะ ป่า
