ถึงกำหนดวันเดินทางไปรักษาตัวที่อเมริกาของอมลฉวี เจษณะเข็นรถให้หล่อนนั่งด้วยตัวเอง เขาดูแลเทคแคร์หญิงสาวอย่างดี สร้างความปลาบปลื้มให้แก่อมลฉวีเป็นอย่างมาก
แม้แต่อเนกและรัมภาเองเห็นภาพที่เขาอ่อนโยนเอาใจใส่ลูกสาวตนก็พลอยซึ้งใจไปด้วย ทั้งสองเห็นพ้องกันว่ามีเพียงเจษณะเท่านั้นที่เหมาะสมจะเป็นลูกเขยของพวกเขา
ไม่ต้องพูดถึงว่าเจษณะมีคุณสมบัติครบถ้วนทุกอย่างที่ผู้หญิงใฝ่ฝัน แต่เขาคือคนที่อมลฉวีรัก และมีเพียงแค่เขาที่ทำให้ลูกสาวของหล่อนมีรอยยิ้มได้ ไม่ดูดุร้ายเหมือนยามปกติ พวกเขาจึงอยากให้เจษณะอยู่เคียงข้างอมลฉวี
“ไปอยู่ที่นั่นคนเดียว ต้องดูแลตัวเองให้ดีๆ รู้ไหม กินข้าวให้ครบทุกมื้อ ตอนนอนก็ต้องห่มผ้าให้หนาๆ ระวังอย่าให้เป็นหวัดละ เรื่องการรักษาก็เหมือนกัน ถึงจะต้องขยัน แต่ก็อย่าหักโหมจนร่างกายรับไม่ไหว ถ้าเจ็บก็อย่าฝืน ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไปเข้าใจไหม”
รัมภากำชับลูกสาวหลายเรื่อง สีหน้ามีแววกังวลแกมใจ
