“เรื่องอะไร?” เธอถามกลับหน้าตาเฉย
“ทุกเรื่อง!” สีหน้าเจษณะมืดครึ้ม น้ำเสียงเยียบเย็น บ่งบอกว่าใกล้จะหมดความอดทนเต็มที
แต่คนที่เป็นตัวการยังคงนิ่งเฉย ทำไม่รู้ไม่ชี้ราวกับจะยิ่งกวนประสาท พลอยทำให้ทุกคนหายใจไม่ทั่วท้องไปตามๆ กัน โดยเฉพาะเลขาสาวที่ถึงกับตะลึง เพราะไม่เคยมีใครกล้ายั่วโมโหเจ้านายหล่อนถึงขนาดนี้ แถมยังอยู่เป็นปกติดีอีกด้วย
“ถ้าหลินไม่เต็มใจ ก็อย่าไปบังคับเขาเลยค่ะเจษ”
อมลฉวีใช้โอกาสนี้สร้างภาพดีๆ ในใจเขา หล่อนยิ้มอย่างอ่อนโยน มีความเข้าอกเข้าใจเต็มเปี่ยม พลอยทำให้รอบข้างดูอบอุ่นผ่อนคลายขึ้นทันตา
ลัลล์นลินกระตุกยิ้ม รู้อยู่แล้วว่าหล่อนไม่พลาดโอกาสที่จะยัดเยียดบทตัวร้ายให้เธอแน่นอน ไม่รอให้เจษณะพูด เธอก็ชิงพูดขัดขึ้นมาก่อนว่า
“เธออยากจะเล่นละครก็แสดงไปคนเดียวเถอะ อย่าลากฉันไปร่วมวงด้วย”
“ลัลล์นลิน!” เจษณะตวาดอย่างเหลืออด
หญิงสาวเชิดหน้าสู้สายตาคมกริบของเขาทั้งที่ใจนั้นแกว่ง
