ไป่จิ้งสั่งไม่ให้ตามไป เพราะต้องรีบรักษาคนของตน
“จางฟู่รีบพาคนของเรากลับไปรักษาในจวน”
“รายงานขอรับ พวกเขาดีขึ้นแล้ว” คนเจ็บที่ถูกอาวุธลับยันกายลุกขึ้น หันมาขอบคุณคุณหนูหรงที่มอบยาให้
“หายแล้วก็ดี วานใต้เท้าจางเอายาที่เหลือไปให้ทหารด้วย พวกเขาก็ต้องการยาเช่นกัน” ซูหลินเอ่ยบอก ก่อนที่ร่างนางจะถูกไป่จิ้งจับหันไปมา
“เจ้าบาดเจ็บหรือไม่”
“เปล่าเจ้าค่ะ เอ่อ…ใต้เท้าปล่อยข้าเถอะ” บอกพร้อมกับถอยออกห่าง ไป่จิ้งจึงตั้งใจจะเอ่ยบอกฐานะตนอีก
“พี่ไป่จิ้ง หัวหน้าหน่วยองครักษ์กำลังมาขอรับ” มู่หยาง รีบรายงาน เพราะเกรงฐานะผู้เป็นนายจะถูกเปิดเผย เพราะผู้ที่กำลังมาคือสหายของท่านโหว มิหนำซ้ำยังเจ้าชู้เป็นที่สุด หากเห็นคุณหนูหรงคงไม่ดีนัก
“เรากลับกันเถอะ” เอ่ยแล้วเขาก็รีบพาร่างเล็กเดินเลี่ยงไปตามตรอก เพื่อหลบสหายจอมแสบที่เห็นสตรีเป็นไม่ได้ ต้องทำทะลึ่งตึงตังใส่คนตัวเล็กเป็นแน่
ซูหลินมองตามมือหนาที่กุมมือข
