ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
“คาร์เตอร์นายอยู่ในห้องนี้หรือเปล่า คาร์ต!!” เสียงเคาะประตูปนเสียงตะโกนเรียกของชิลีดังมาจากจากด้านนอก เรียกสติให้กลับมาอีกครั้ง ฉันตัดสินใจฝังคมเขี้ยวลงบนริมฝีปากหนาของคาร์เตอร์อย่างแรงจนเขาต้องผละออกด้วยความตกใจ
“ซิลี! อื้อ~” แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะตะโกนขอความช่วยเหลือจากชิลีได้สำเร็จ ก็ถูกคาร์เตอร์กดจูบลงมาอีกครั้งแต่ครั้งนี้รุนแรงกว่าเดิม ปากหนาบดขยี้ลงกลีบปากฉันจนเจ็บแสบไปหมด กลิ่นคาวเลือดทั้งของฉันและเขาคละคลุ้งไปทั่วโพรงปากเล็ก
“ช่างมันเหอะน่า เพื่อนเธอไม่ได้อยู่ในนั้นหรอก”
“จะไม่อยู่ได้ยังไง กระเป๋าเธอตกอยู่หน้าห้องคาร์เตอร์นะโจ ไหนจะรองเท้านี่อีก”
“เขาอาจจะกำลังปรับความเข้าใจกันก็ได้นะ ไม่เห็นมีเสียงอะไรเลย”
"อื้อ~"ฉันพยายามดีดดิ้นเพื่อให้หลุดจากการคุกคามของคนบนร่าง แต่แรงของฉันมีน้อยเกินไป ไม่สามารถต่อกรอะไรกับคนตัวโตอย่างเขาได้
“มันต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่ๆ”
“ไปเหอะน่าที่รัก เรามีเรื่องสนุกๆ มากกว่าจะมาตามเพื่อนที่โตเป็นควายของเธอนะ
“อะ...ไอ้บ้า”
“....” ฉันมองประตูที่ได้ยินเสียงของชิลีเบาลงเรื่อย ๆ ผ่านทางม่านน้ำตา ในขณะที่คาร์เตอร์ถอนจูบออกและเริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่เหลือของเขาออกจนหมด
“กับฉันทำไมต้องร้อง”
“ฮึก!...ฉันกลัวแล้ว อย่าทำแบบนี้เลยนะคาร์เตอร์” ฉันขอร้องอ้อนวอนออกไปทั้งน้ำตา ร่างบางสั่นเทิ้มด้วยความกลัว
แต่ทว่าคาร์เตอร์กลับหยิบถุงยางอนามัยที่อยู่ในตู้ลิ้นชักหัวเตียงขึ้นมาสวมใส่แก่นกายที่กำลังแข็งผงาดขึ้นต่อหน้าต่อตา ราวกับเป็นการแสดงออกว่าคำขอร้องของฉันใช้ไม่ได้ผล
“ฮึ! ไม่ต้องทำเป็นกลัวเพื่อเพิ่มค่าตัวหรอกน่า” รอยยิ้มร้ายกาจของเขาทำให้ฉันรู้ทันทีว่าขอร้องไปก็เปล่าประโยชน์ เมื่อเขาจับเรียวขาเล็กของฉันอ้าออกกว้างพร้อมกับจ่อหัวเห็ดแดงแจ๋ ภายใต้การป้องกันอย่างดีเข้าถูลงเบาๆที่ช่องทางรักของฉัน
“มะ...ไม่ทำแบบนี้นะคาร์เตอร์ ปล่อย!!”
สวบ~
“กรี๊ดดดดด” ปากเล็กที่สั่นระริกกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เมื่อเขาไม่ทำตามที่ขอแต่ดันส่วนนั้นเข้ามาอย่างแรง ร่างบางพยายามดีดดิ้นไปมาพร้อมขยับสะโพกออกห่างจากคนบนร่างทำให้หัวเห็ดของเขาเข้ามาในตัวฉันได้เพียงครึ่ง
“ขายมาขนาดนี้แล้ว อย่าทำเหมือนไม่เคย”
“จะ...เจ็บ ฮึก!” ฉันเม้มปากเข้าหากันแน่น ในขณะที่เรียวขาถูกเขาจับมันขึ้นพาดบ่าแกร่งพร้อมส่งแรงกระแทกแก่นกายเข้ามาอีกครั้งจนสุดลำของมัน
ปึก!
“โอ๊ย!” ฉันหลับตาลงแน่น กลั้นเสียงสะอึกสะอื้นเอาไว้จนรู้สึกปวดหัวไปหมด เหมือนช่วงล่างมันกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ แต่ก็ทำได้เพียงรองรับอารมณ์บ้าคลั่งของคนบนร่างที่เริ่มขยับแก่นกายกระแทกกระทั้นเข้าออกตามความปรารถนาของเขา
“ดูแลตัวเองดีหรือของฉันใหญ่เกินขนาดของเธอวะ” คาร์เตอร์เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน ในขณะที่สายตาคู่นั้นจับจ้องอยู่ที่จุดเชื่อมต่อของเราด้วยความพึงพอใจ
“เลว!” ฉันตอกกลับเขาไปอย่างเหลืออด เบือนหน้าหนีไปทางอื่น ตอนนี้ไม่อยากมองหน้าตาเย้ยหยันของเขาต่อแม้แต่วินาทีเดียว
“เรียกฉันว่าลูกค้าน่าจะดีกว่านะ”
ปึก!ปึก!ปึก!ปึก!
สิ้นเสียงทุ้มต่ำ เขาไม่ปล่อยเวลาที่ผ่านไปนาน เอวสอบเริ่มขยับกระแทกแก่นกายเข้ามาอย่างหนักหน่วง โดยที่ไม่สนใจแม้แต่น้อยว่าส่วนนั้นของฉันจะมีเลือดสีแดงสดไหลออกมาสักเท่าไหร่
“อ๊ะ...โอ๊ย...” เรียวแขนทั้งสองข้างที่พันธนาการไว้ถูกเขารวบเอาไว้บนศีรษะด้วยมือเดียว ก่อนจะโน้มริมฝีปากหนาลงมาตะโบมดูดดุนหน้าอกอวบอิ่มของฉันอย่างมูมมาม ลิ้นสากตวัดหยอกเย้ายอดปทุมถันระรัว สอดแทรกไปกับจังหวะเข้าออกช่วงล่างที่ไม่เบาลงแม้แต่น้อย
“อืม~ อย่าเกร็ง” คาร์เตอร์ครางออกมาผ่านลำคอ ดันตัวแทรกเรียวขาให้อ้าออกกว้างกว่าเดิม พร้อมกับบีบอัดแก่นกายความเป็นชายของเขาเข้าออกอยู่อย่างนั้น จนตัวฉันโยกคลอนไปกับแรงกระแทกกระทั้นอันป่าเถื่อนของเขา
“พะ...พอแล้ว ได้โปรดเถอะคาร์ต เพลินเจ็บ ฮึก!” ฉันเอ่ยออกไปทั้งน้ำตา
“ซี้ด จำได้ทั้งชื่อเล่น ชื่อย่อขนาดนี้ เธอยังจะปฏิเสธว่าเราไม่รู้จักกันอีกนะ เด็กเอ็นวี”
“ฉะ...ฉัน โอ๊ย! แค่กๆ!” ฉันเบ้หน้าออกมาด้วยความเจ็บปวดน้ำหูน้ำตาไหลออกมาจนสำลัก ในขณะที่คนบนร่างเชิดหน้าขึ้นแสดงความเสียวซ่าน ไม่ได้สนใจว่าฉันจะเจ็บปวดเจียนตายกับการกระทำของเขาแต่อย่างใด
ขอเพียงให้เขาได้ระบายอารมณ์ดิบเถื่อนตอนนี้ของเขาเท่านั้นสินะ
ปึก!ปึก!ปึก!ปึก!ปึก!
เสียงลามกเนื้อกระทบเนื้อดังไปทั่วห้องนอนขนาดใหญ่ท่ามกลางเสียงสะอื้นไห้ของฉัน ที่ดังออกมาตลอดระยะเวลาที่เขาส่งบทรักเร่าร้อนเข้าใส่
“มะ...ไหวแล้ว พะ...พอเถอะคาร์เตอร์” ปากเล็กเอ่ยออกไปอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเว้าวอน เปล่งเสียงกระท่อนกระแท่นขอร้องเขาผ่านทางม่านน้ำตา ที่ยังไหลออกมาอาบสองพวงแก้ม
“ฉันไม่เอาเธอจนถึงตายหรอกน่า” คาร์เตอร์ถอดแก่นกายใหญ่โตของเขาออกจากร่องสวาทของฉัน พร้อมกับดึงถุงยางทิ้งลงบนพื้นอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะจับฉันลุกขึ้นคุกเข่าหันหลังให้เขา
พรึ่บ!!
“จะทำอะไรอีก พะ...พอเถอะ” ดวงตาเปอะเปื้อนน้ำตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ เมื่อคนตัวโตดันตัวฉันชิดกับหัวเตียง มือทั้งสองข้างที่ถูกพันธนาการจับหัวเตียงไว้ตามสัญชาตญาณ
“อยากเอาท่านี้”
“อ๊ะ!! พอได้แล้ว”
สวบ~
“โอ๊ย!” ปากเล็กสั่นระริกด้วยความเจ็บปวด เมื่อถูกคนแรงเยอะกว่าดันแผ่นหลังให้แอ่นสะโพก ก่อนจะสอดใส่แก่นกายขนาดใหญ่เข้ามาจากทางด้านหลังอีกครั้งทีเดียวสุดลำ
ปึก!ปึก!ปึก!ปึก!
“จุก...อ๊ะ!! คาร์เตอร์พอได้แล้ว เจ็บ!!” ร่างบางเอี้ยวตัวกลับมามองคนตัวโตที่ยืนซ้อนอยู้ด้านหลัง ในขณะที่เขาจับสะโพกมนเอาไว้แน่น พร้อมกับบีบอัดกระแทกส่วนนั้นเข้ามาอย่างป่าเถื่อน
“อืม~” ริมฝีปากหนาขบเม้นลงบนแผ่นหลังขาวละเอียดของฉันจุดแล้วจุดเล่า สลับกับสะโพกสอบที่โถมแรงเข้าใส่จนฉันต้องเกาะหัวเตียงเอาไว้แน่นเพื่อระบายความเจ็บปวด
“มะ...ไหวแล้ว..จุกเกินไป” ใบหน้าหวานส่ายหน้าไปมาเหมือนจะขาดใจตาย พลางกัดริมฝีปากอวบอิ่มเอาไว้จนรู้สึกเจ็บแสบและได้กลิ่นคาวเลือด แต่ไม่มีท่าทีว่าคาร์เตอร์จะเบาให้เลยเพียงเล็กน้อยก็ไม่มี
มือหนาเอื้อมเข้ามาบีบเค้นหน้าอกอวบอิ่มทั้งสองข้างจากทางด้านหลัง เริ่มออกแรงขยับสะโพกเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนฉันต้องโน้มตัวไปข้างหน้าเพื่อหนีแรงกระแทกของเขา ที่เพิ่มความจุกเสียดถึงท้องน้อยของฉันจนร้องออกมาไม่เป็นเสียง
ปึก!ปึก!ปึก!ปึก!
“...เจ็บ ...อะ...โอ๊ย”
“อ๊าสสสสสส”
คาร์เตอร์คำรามออกมาเมื่อเขาเสร็จกิจอันป่าเถื่อน พร้อมกับปลดปล่อยน้ำกามสวาทของเขาพุ่งเข้าใส่ในตัวฉันจนหมดทุกหยาดหยด เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ฉันทิ้งตัวทรุดลงไปกับเตียงนอนเพราะทนความเจ็บปวดเอาไว้ไม่ไหวอีกต่อไป โดยที่เขาก็ทาบตัวลงทับบนร่างฉันเช่นกัน
เสียงหอบหายใจของฉันกับเขาสอดประสานกันด้วยความเหน็ดเหนื่อย ก่อนที่ฉันจะขยับสะโพกมนออกจากแก่นกายของเขา ทำให้มันหลุดออกจากช่องทางรักที่เจ็บระบมของฉันทันที
ไม่คิดแม้จะหันกลับไปมองเขาแต่ก็ยังสัมผัสได้ถึงน้ำอุ่นๆ ที่ไหลย้อนลงบนต้นขาของฉันอย่างมากมาย
ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อริมฝีปากหนาร้อนฉ่ากดจูบลงบนหัวไหล่ด้านหลังของฉันสองสามครั้ง
“เสร็จแล้วก็ออกไปจากตัวฉันได้แล้ว” ฉันตะเบ็งเสียงใส่คาร์เตอร์ทั้งๆ ที่ใบหน้ายังซุกอยู่ที่หมอนใบใหญ่ ปล่อยให้ตาน้ำตาจากความเจ็บปวดไหลรินลงบนหมอนนั่น
“บริการเสร็จก็ไล่ลูกค้าแบบนี้ทุกรายเลยหรือเปล่า ฉันสามารถหักดาวความพึงพอใจของเธอได้ไหม”
“....” อึก! รู้สึกเจ็บในอกเหมือนมีอะไรบางอย่างแล่นเข้าตัดขั้วหัวใจ พยายามเก็บกลั้นความโกรธขึ้งเอาไว้ในใจ ไม่ตอบโต้กลับ ใครจะไปเชื่อว่าผู้หญิงที่รับงานเอ็นจะทำแค่งานเอ็น เขาก็คงมองฉันเหมือนคนทั่วไปสินะ
“โอ๊ย!! อย่ามาแตะต้องตัวฉัน” ใบหน้าหวานเบ้หนาออกมาด้วยความเจ็บปวด เมื่อถูกมือหนากระชากไหล่เล็กให้พลิกตัวขึ้นสบตากับเขาที่กำลังคร่อมตัวฉันอยู่
“เอาเงินสดหรือเงินโอน”
“ทำไมนายต้องทำแบบนี้กับฉันด้วยคาร์เตอร์” ฉันมองลึกลงไปในดวงตาคมที่ฉันเคยชอบมันอย่างต้องการคำตอบ
“อย่ามาดัดจริตหน่อยเลย เธอขาย ฉันซื้อ วินๆ ทั้งคู่” คนบนร่างยกยิ้มมุมปาก เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน
ในเมื่อเขาได้ในสิ่งที่เขาต้องการแล้วอีกหน่อยเขาคงปล่อยผู้หญิงขายตัวที่เขากล่าวหาคนนี้ไป ปล่อยให้เขาเข้าใจแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน คาร์เตอร์จะได้ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายกับฉันอีก
“ถ้าพอใจแล้วก็ปล่อย ฉันจะกลับ” ฉันยื่นแขนที่ถูกพันธนาการด้วยเข็มขัดหนังราคาแพงไปทางเขา หวังให้คนบนร่างถอนมันออกจากข้อมือที่ถูกขูดจนเกิดรอยแดง แต่เหมือนความปรารถนาของฉันไม่เป็นไปตามต้องการ เมื่อคาร์เตอร์เลิกคิ้วขึ้นอย่างกวนๆ และดันแขนฉันขึ้นไว้เหนือศีรษะอีกครั้ง
“ฮึ! อีกห้ารอบก็แล้วกันฉันพร้อมจ่าย”
“อย่านะคาร์เตอร์ กรี๊ดดดด!!” เสียงแหบแห้งของฉันถูกกลืนลงไปพร้อมๆ กับริมฝีปากหนาที่ครอบจูบลงมาบดขยี้กลีบปากของฉันอีกครั้ง และการกระทำอันป่าเถื่อนที่คาร์เตอร์ยัดเยียดให้อีกหลายต่อหลายครั้ง ท่ามกลางความเจ็บปวดทั้งกายและใจของฉัน จนไม่รู้ตัวเลยว่าสลบลงไปตั้งแต่เมื่อไหร่