เพลย์บอยร้ายรุมรัก 3P

บทที่ 3 มัดจำไว้ก่อน

"ตอนนั้นฉันยังเด็กฉันยังไม่รู้ความ พี่อย่าถือสาเลยนะ"

"งั้นตอนนี้พี่หอมคืนได้ไหม?"

"โอ๊ะ!"

O.O!

"หึหึ"

"อะไรของพี่ฉันจะนอนพักพี่กลับไปเถอะ"

ฉันรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดบังใบหน้าของตัวเองแต่รู้สึกว่าพี่นาวินยังไม่ลุกไปไหน เขายังคงนั่งอยู่บนเตียงนอนของฉัน จนฉันค่อยๆ ดึงผ้าห่มลงมาทีละนิดก่อนจะพบว่าใบหน้าของเขาอยู่ใกล้ฉันเพียงคืบเดียว

จุ๊บ~

"อ๊ะ!"

ริมฝีปากของพี่นาวินวางทาบอยู่บนหน้าผากฉัน พอเขายันตัวลุกขึ้นฉันก็นอนตัวแข็งลืมความเจ็บปวดก่อนหน้านี้ไปเลย

"มัดจำไว้ก่อนก็แล้วกัน พี่กลับก่อนนะมีอะไรก็โทรมาล่ะ"

ไม่มีเสียงตอบกลับนอกจากร่างกายที่มันพยักหน้าไปตามสัญชาตญาณ ก่อนที่พี่นาวินจะออกจากห้องเขาไม่ลืมปิดไฟให้ฉันแต่เปิดไฟหัวเตียงเอาไว้เผื่อว่าฉันจะเดินไปเข้าห้องน้ำ

ด้านนาวินเขาขับรถออกมาจากบ้านของนีน่า ปลายทางหลังจากนี้ก็คือบ้านของเขาบ้านที่เต็มไปด้วยความสุขจอมปลอม

เขาเป็นลูกชายคนโตเป็นคนที่ครอบครัวฝากความหวังไว้กับเขาทุกอย่าง ผิดกับน้องชายที่เกิดมาก็มีแต่ความสุขสบายไม่เคยถูกส่งไปอยู่เมืองนอกแบบเขา ไม่เคยต้องทำงานหาเงินดำรงชีวิตอยู่ต่างแดน

พอเขากลับมาไม่ทันที่จะได้พักผ่อนให้หายเหนื่อย คุณพ่อกับคุณแม่ก็มอบตำแหน่งรองผู้อำนวยการให้ทันทีและเขาก็ต้องเริ่มงานในวันนั้นเลย

รถหรูของนาวินขับมาจอดที่โรงจอดรถเขาหันไปมองรถของน้องชายที่ขับเข้ามาในบ้านห่างจากเขาไม่ถึง 3 นาที

ทันทีที่นาวินเปิดประตูลงจากรถนาวาก็รีบเดินมาถามอาการของนีน่า แต่พอประตูรถอีกฝั่งเปิดออกนาวินก็กระตุกยิ้มทันทีเพราะน้องชายไม่ได้กลับมาบ้านเพียงคนเดียว

"ผมถามว่านีน่าเป็นยังไงบ้าง เมื่อกี้โทรไปไม่รับสาย"

"น่าจะหลับอยู่"

"ทำไมพี่ไม่พาไปหาหมอไปนอนโรงพยาบาลก็ได้ใกล้ๆ หมอยิ่งดี"

"ใจเย็นๆ ก่อนสินาวาแค่ปวดท้องประจำเดือน มันเป็นเรื่องปกติของผู้หญิง นีน่าไม่เป็นอะไรหรอกกินยาแก้ปวดนอนพักสักชั่วโมงเดี๋ยวก็ดีขึ้น"

"เธอพูดถูกไหนๆ ก็พาเพื่อนมาบ้านก็อยู่กินข้าวเย็นกันก่อนสิ ป่านนี้คุณแม่คงอยากเจอน้องน้ำชาแย่แล้ว"

ยิ่งนาวินพูดแบบนี้น้ำชาแทบจะบิดจนตัวเป็นเกลียวเธอรีบเกาะแขนนาวาเข้ามาด้านใน พอเห็นคุณพ่อคุณแม่ของนาวาเธอก็รีบยกมือไหว้แล้วส่งผลไม้นำเข้าให้กับพวกท่านทั้งสองคน

"หนูกับนาวาไปทานข้าวมาค่ะ ข้างร้านเป็นร้านผลไม้นำเข้าหนูเลยซื้อผลไม้มาฝากคุณลุงคุณป้าค่ะ"

"ขอบใจนะจ๊ะหนูน้ำชา หนูนี่เป็นเด็กดีเป็นเด็กน่ารักจริงๆ เลย วันนี้อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนนะลูกเดี๋ยวป้าให้นาวาขับรถไปส่ง"

"ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวพี่ชายของหนูมารับ ตอนเย็นพี่ชายหนูต้องผ่านมาแถวนี้พอดี"

"เอาที่หนูสะดวกนะ ถ้าอยากกลับก่อนก็ให้นาวาไปส่ง"

นาวินเดินมานั่งเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูข้อความตอบกลับจากนีน่า ตอนนี้เธอกำลังจะนอนแล้วเมื่อกี้เธอเพิ่งทานยาไป

"ไหนๆ วันนี้ก็อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันแล้วพ่ออยากจะคุยกับแกสองคนเรื่องหนูนีน่า"

"นีน่าทำไมครับคุณพ่อ"

นาวาถามด้วยความร้อนใจ มันทำให้น้ำชาตกใจไปด้วยเธอวางจานผลไม้ในมือลงเพื่อรับฟังสิ่งที่ผู้ใหญ่ในบ้านกำลังจะพูดหลังจากนี้

"ตามที่พ่อกับครอบครัวของหนูนีน่าได้ปรึกษาและตกลงกันไว้ว่าจะให้หนูนีน่าหมั้นกับใครสักคน มันคงต้องถึงเวลาแล้วล่ะ"

สองพี่น้องมองหน้ากันทันทีจากนั้นก็ไม่มีการสนทนาอะไรอีก จนกระทั่งน้ำชายกมือขึ้นเพื่อขอพูดอะไรบ้าง

"ขอโทษนะคะคุณลุงคุณป้าตอนนี้นีน่ายังเรียนไม่จบเลยนะคะ นาวาก็ยังเรียนอยู่เลย"

"นั่นสินะ"

"เอาแบบนี้ดีไหมคุณ นาวินก็มีหน้าที่การงานที่มั่นคงแถมยังเป็นคนที่หนูนีน่าสนิทมากด้วย"

"ได้ครับ"

นาวินตอบตกลงทันทีแต่มันทำให้นาวาชักสีหน้าไม่พอใจ สองพี่น้องเลยมีการสบตากันไม่ยอมละสายตา

"ยังเรียนไม่จบไม่ต้องรีบก็ได้นะครับคุณพ่อคุณแม่ การหมั้นมันก็คือการที่คนสองคนต้องลงเอ่ยแต่งงานกัน"

"เดี๋ยวแม่คุยกับบ้านหนูนีน่าเอง เรื่องนี้ฝั่งนั้นน่าจะไม่มีปัญหาอะไร"

"ถ้าจะมีใครต้องหมั้นก็คงต้องเป็นผม เพราะว่าวันนี้ผมพึ่งขึ้นห้องน้องนีน่าไปครับ"

"เฮ้ย!"

นาวินพูดออกมาหน้าตาเฉยแถมยังลุกขึ้นยืน สองมือล้วงกระเป๋าจ้องหน้าน้องชายจนน้องชายของเขาลุกขึ้นยืน

"นาวาใจเย็นๆ พี่นาวินใจเย็นๆ ก่อนนะคะ"

"นั่งลงทั้งคู่เรื่องนี้เดี๋ยวพ่อกับแม่จัดการเอง"

"ใช่ค่ะทุกคนใจเย็นๆ ก่อนนะคะ"

"พี่เธอจะมารับแล้วหรือยัง ฉันจะออกไปข้างนอก!"

น้ำชาทำท่าอึกอักแต่สุดท้ายก็รีบลาผู้ใหญ่ทุกคนก่อนจะวิ่งตามนาวาออกมา

"นาวานายเป็นอะไรของนาย ทำไมเดินออกมาแบบนี้ล่ะ"

"ไม่ใช่เรื่องของเธอ จะกลับก็ขึ้นรถฉันจะรีบไปทำธุระ!"

"โอเคๆ แล้วนี่นายจะไปไหนอย่าบอกนะว่านายจะไปหานีน่า"

"ฉันจะไปไหนฉันต้องรายงานเธอด้วยหรือไง"

"ฉันแค่ไม่อยากให้นายมาทะเลาะกับที่บ้าน เมื่อกี้นายไม่ได้ยินเหรอว่าพี่นาวินขึ้นไปบนห้องของนีน่ามาแล้วไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้สองคนนั้นสนิทกันไปถึงไหนแล้วด้วย"

นาวาไม่พูด ไม่ตอบอะไรทั้งนั้นเขารีบขับรถออกมาเพื่อตรงไปยังบ้านของน้ำชาพอส่งเธอเสร็จไม่ทันที่เธอจะร่ำลา นาวาก็ขับรถออกมาด้วยความเร็ว เขาจะไปถามนีน่าให้รู้เรื่องว่าทำไมพี่ชายของเขาถึงได้ขึ้นไปอยู่บนห้องของเธอ