แต่ปภาวรินทร์ไม่อยากให้แฟนละครและคนที่ชอบชื่นชอบเธอมีภาพจำแบบนั้น เพราะมันจะกลายเป็นดาบสองคมสำหรับคนที่แยกแยะไม่ได้ และที่ยิ่งไปกว่านั้นก็คือตัวพรัชต์เองที่มีใจให้เธอ หากเธอยอมทำแบบนั้นไม่ต่างอะไรกับการทำให้อีกฝ่ายถล้ำลึกจนยากจะถอนตัว
“มีวิธีอื่นอีกไหม ฉันไม่อยากดึงคุณพีชเข้ามาเกี่ยวเลย มันดูเห็นแก่ตัวไปหน่อย”
“เฮ้อ” มาริษาถอนหายใจ “ถ้าอย่างนั้นก็เหลือแค่วิธีเดียว เหลือแค่ว่าแกจะยอมไหม”
“วิธีไหน”
“รับงานกินข้าว”
“ไม่เอาอะ”
ปภาวรินทร์ปฏิเสธเสียงแข็ง เธอไม่มีทางยอมรับงานแบบนั้นเด็ดขาด
“ฟังฉันก่อนแล้วค่อยตัดสินใจ” มาริษาเอ่ยอย่างใจเย็น “งานกินข้าวก็แค่กินข้าวจริงๆ ไม่มีนอกเหนือไปจากนั้น”
“ใครจะบ้ายอมจ่ายเงินมากมายขนาดนั้นกับแค่การนั่งกินข้าวกันอะ”
“เยอะแยะจะตายไป ขนาดพริตตี้มอเตอร์โชว์ที่มีชื่อเสียงหน่อยยังมีคนยอมจ่ายมื้อละล้านเลยนะ แกเป็นนางเอกที่มีชื่อเสียงในวงการคนนึงเลยนะ ทำไมเขา
