หลายวันต่อมา_
ร่างอรชรในชุดเดรสตัวยาวสีชมพูแกมมุก มีผ้ารัดลำคอเล็กเฉดเดียวกัน เดินหมุนสำรวจตัวเองในกระจกบานใหญ่ตรงบันไดคฤหาสน์ ในช่วงเวลายามสายปล่อยผมยาวพริ้วสลวยเกือบถึงเอวบาง
"คุณหนูของป้าสวยจังเลยค่ะ อย่างกับเจ้าหญิงตอนเด็กๆ เลยนะคะ" ป้ามลเอ่ยชื่นชม ยามที่นำสิ่งของขึ้นมาเก็บชั้นบน เห็นถึงความสวยงามและสดใสที่ครั้งนึงเพียงขวัญเคยมี
"ขอบคุณค่ะ"
"คุณหนูของป้ายิ้มสวยตลอดเลยนะคะ ยิ้มเข้าไว้นะคะ"
"ค่ะ" เพียงขวัญรีบโอบกอดป้ามลแน่น ดั่งกับความอบอุ่นที่ได้จากมารดา อย่างน้อยก็ดูแลเลี้ยงเธอมาตั้งแต่แรกเกิด หวังดีและเชื่อมั่นในตัวเธอจนรู้สึกทราบซึ้ง
"เดี๋ยวป้าจะทำชุดคุณหนูยับซะเปล่าๆ นะคะ รีบไปเถอะค่ะ เผื่อรถติด" ถึงแม้จะเป็นคนที่เลี้ยงเพียงขวัญมานมนาน สนิทกับมารดาของเธอ ป้ามลก็ไม่เคยถือตัวเสมอเจ้านาย กลับกันดันรู้สึกตื้นตันที่เพียงขวัญมานับถือเสียด้วยซ้ำ
"ค่ะ"
"เดินระวังนะครับ" เสียงเ
