บนโต๊ะอาหารเป็นไปอย่างครึกครื้น หากเป็นเมื่อก่อนที่บ้านของน่านฟ้าก็เป็นแบบนี้ แต่เมื่อลูกๆ ต่างแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ บรรยากาศแบบนี้ที่บ้านของเขาจึงจะมีเพียงอาทิตย์ละหนึ่งถึงสองครั้ง ในวันหยุดสุดสัปดาห์เท่านั้น
คุณนายจันทร์วาดเอาแต่นั่งยิ้มแล้วมองน่านฟ้า หญิงวัยกลางคนคิดจะเต๊าะหมอหนุ่มให้คบหากับลูกสาวใจจะขาด แต่โบราณบอกอย่าแหวกหญ้าให้งูตื่น คุณนายจันทร์วาดจึงต้องค่อยๆ ตะล่อมเอาทีละนิด
“ถ้าวันไหนไม่เข้าเวรก็แวะมาทานมื้อเย็นด้วยกันบ่อยๆ นะหมอ ไม่ต้องเกรงใจน้าทานข้าวคนเดียวมันเหงา หรือจะมารับยัยอิงไปกินเป็นเพื่อนก็ได้”
“เอาอีกแล้วนะคะแม่”
"เป็นแฟนกันเถอะ น้ำค้างจะได้กินข้าวฝีมือพี่น่าน ถ้าวันไหนแม่จันทร์ไม่อยู่"
คำพูดของเด็กหญิงน้ำค้างทำเอาอิงดาวเขินม้วน เรียกเสียงหัวเราะให้สมาชิกในบ้านได้รอบโต๊ะ รวมถึงน่านฟ้าด้วย แถวนี้ผู้สนับสนุนหลักเยอะเกินเบอร์
“ก็ขึ้นอยู่กับคุณอิงนะครับว่าอยากให้ผมม
