“คุณหลอกผมเหรอสิตาล แสบมาก” ราเมศส่งสายตาตามไปคาดโทษ เดินตามสิตาลไปทันที พร้อมส่งเสียงขู่ไปตลอดทาง “เดี๋ยวเถอะ จับได้ละน่าดู”
สิตาลหัวเราะขำ พยายามเดินเร็วๆ หนีเขาทั้งที่ยังปวดเท้าหนึบๆ เรือนมุกตะวันใหญ่โตจนกระทั่งเดินไปถึงอีกฟาก เหลียวหันกลับมามามองราเมศอีกที ก็เห็นเขาเดินตามมาทันแล้ว
“สมน้ำหน้า จะหลอกจูบเรา ถูกหลอกบ้างเป็นไง”
พอหันกลับไป ร่างสวยก็ปะทะเข้ากับใครคนหนึ่งเข้าอย่างจัง
ร่างสูงโปร่งผิวขาว รับร่างนุ่มนิ่มเอาไว้ได้ทันก่อนจะล้มกระแทกพื้น พอเห็นใบหน้าเธอเข้า ‘ภูชิศ’ ก็ตะลึงงัน อึดใจหนึ่งจึงคลี่ยิ้มหล่อมองใบหน้าหวานอย่างดีใจเป็นที่สุด เครื่องหน้าสวยสะกดทุกสายตาแบบนี้ ชายหนุ่มเคยพบเจอครั้งหนึ่งแล้ว และไม่มีทางจำผิดแน่
คืนนั้น เขาพยายามตามหาตัวว่าเธอเป็นใคร แต่ในงานที่มีผู้ร่วมงานนับพันก็ไม่มีใครบอกได้ว่า ผู้หญิงในชุดราตรีเปิดไหล่สีฟ้าอ่อนราวกับเทพธิดาแห่งท้องทะเลที่ถูกเขาชนแรง
