ราเมศเดินนำทุกคนมาที่ห้องรับประทานอาหารที่ตกแต่งอย่างสวยงามแต่ให้บรรยากาศโปร่งสบาย ที่หัวโต๊ะอาหารขนาดสิบที่นั่งนั้นมีนายแม่มาหยานั่งอยู่หัวโต๊ะ นายแม่แต่งกายด้วยผ้าซิ่นปักษ์ใต้ สวมเสื้อแขนสามส่วนสีอ่อน รวบผมตึงเป็นมวยไว้ด้านหลัง เผยให้เห็นรูปหน้าสวยคมแบบสาวใต้ขนานแท้ ดวงตาบ่งบอกความมีอำนาจในขณะเดียวกันก็ฉายแววอ่อนโยนมีเมตตา
นายแม่มาหยาวางข้าวยำสมุนไพรลงบนโต๊ะที่มีอาหารหลายอย่าง หนึ่งในนั้นมีขนมจีนน้ำยาปูที่นายหัวราเมศชอบเป็นพิเศษ ในขณะที่สาวใช้ถอยห่างกลับเข้าไปในครัว นางละสายตาจากโต๊ะอาหารมองไปยังลูกๆ ที่เดินเข้ามา “มากันแล้วเหรอ”
สิตาลหน้าเหวอ เช่นเดียวกับนายแม่มาหยาที่ลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินตรงมาหาสาวสวยที่ยืนเคียงข้างลูกชาย พร้อมทั้งยื่นมือไปจับแขนสิตาลไว้ นางจำไม่ผิดแน่
“หนูนั่นเอง!”
สิตาลเองก็ครางออกมาด้วยความประหลาดใจ “คุณป้าจริงๆ ด้วย” ท่าทางของทั้งสองคนสร้างความงุนงงประหลาดใจใ
