AVERY
Napakabagal ng bawat minutong lumipas. Hanggang ngayon ay para akong mababaliw sa paghihintay dito sa loob ng bunker, habang nag-iisip kung ano na ang nangyari sa labas, dahil wala na akong naririnig na kahit anong ingay.
Tinatalo na rin ako ng takot dahil na lowbat na ang cellphone na hawak ko. Walang nakakaalam kung nasaan ako. Tanging si Alexander ang kasama kong pumunta dito, kaya napa-paranoid ako at kung anu-ano ang naiisip ko.
Ilang ulit na akong uminom ng tubig para pakalmahin ang sarili ko. Pinipigilan kong mag-isip ng negatibo, dahil halos mabaliw na ako sa pag-aalala sa kalagayan ngayon ng mga kapatid ko.
Sinubukan kong ikutin ang loob ng bunker para maghanap ng posibleng exit door para makalabas, pero wala akong nakita. Hindi ko kasi alam kung paano buksan ang pinton
