ตอนที่ 32 ต้องรับผิดชอบ
"ฉันอยู่นี่แล้ว เรียกชื่อฉันสิ"
นานกว่าครึ่งปีแล้ว ที่ผมไม่ได้สัมผัสอ้อมกอดของผู้ชายคนนี้ หลังจากคืนนั้นที่ผมถูกพวกเดนนรก ฝังความทรงจำอันโหดร้ายลงไปในหัว ผมบอกตัวเองว่าผมเกลียดเขา คนที่เป็นต้นตอทำให้ผมต้องขึ้นไปบนเรือบ้าลำนั้น คนที่มอบคำว่า “เมีย” คำว่า “คนของคิริน” มาให้ จนทำให้ผมตกอยู่ในสถานะ กลายเป็นชิ้นเนื้ออันมีราคาในสายตาพวกมัน แล้วยังไงล่ะ พอผมแปดเปื้อนมีตำหนิ กลายเป็นชิ้นเนื้อที่ถูกคนถ่มน้ำลายใส่ สุดท้ายผมก็เป็นได้แค่เศษเนื้ออันไร้ค่า แม้แต่เขายังรังเกียจ ไม่อยากแตะต้อง
'แล้วตอนนี้เขากลับมาทำไม...'
“อย่ามายุ่งกับผม...ปล่อย” ผมยันฝ่ามือใช้มันผลักอกกว้างให้ออกห่าง
“อย่าดิ้นสิ เดี๋ยวจะยิ่งเจ็บนะ”
“เดี๋ยวอะไรเล่า ตอนนี้ก็เจ็บอยู่ เจ็บจะตายอยู่แล้ว” ผมเงยหน้าขึ้นไปตะคอกใส่หน้า คนที่กระโดดข้ามกำแพงสูงเข้ามาช่วย
“เจ็บตรงนี้ใช่มั้ย นั่งนิ่ง ๆ ฉันจะนวดให้” เส
