ดวงใจพ่อเลี้ยงณดล

คนเทาๆ...2

“ก็เพราะว่าแม่กับพี่เราไม่ต้องการให้เราต้องเครียด แค่อยากให้เราตั้งใจเรียนก็พอ แล้วที่สำคัญไปกว่านี้ เราสองคนคิดว่าจะจัดการปัญหาได้ แต่นับวันมันยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ แม่ก็เลยต้องเห็นแก่ตัวรับข้อเสนอนี้ ทั้งที่แม่ไม่อยากรับเลยก็ตาม” ในที่สุดแม่เลี้ยงพรมมาก็ตัดสินใจบอกความจริงกับบุตรสาว คนที่ได้ยินความจริงจากปากมารดาเข่าแทบทรุด นี่มันอะไรกัน เธอไม่ต่างจากคุณหนูตกสวรรค์เถอะ คนที่เข้าใจมาตลอดว่าที่บ้านมีฐานะดี มีพี่ชายเป็นพ่อเลี้ยง มีมารดาเป็นแม่เลี้ยง แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่เลย ทำไมโลกโหดร้ายกับเธอแบบนี้ นี่ถ้าเธอคบหากับใคร หรือว่ามีคนในใจอยู่แล้ว เธอไม่รู้เลยว่าตนเองจะเจ็บเจียนตายแค่ไหน เหมือนว่าตอนนี้ไม่มีทางให้เธอเลือกเดินเลย นอกจากตอบตกลงเท่านั้น มันไม่มีทางอื่นจริงๆ แม้ว่าเธออยากจะเป็นแก่ตัวแค่ไหนก็ตาม สุดท้ายเธอก็ทำไม่ลง

“แล้วให้มาเครียดตอนนี้นี่นะ แม่แน่ใจเหรอคะว่านี่คือสิ่งมันดีกับพะพายจริงๆ แม่รู้มั้ยว่าพะพายเจ็บปวดแค่ไหน” ดวงตากลมโตที่เคยสุกใสเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา แล้วน้ำเสียงของเธอมันก็สั่นเครือแม้ว่าจะพยายามห้ามมันเท่าใดก็ตาม

“แม่ขอโทษนะลูก ลูกจะไม่ตอบตกลงก็ได้ ถ้ามันจะทำให้ลูกเจ็บมากถึงเพียงนี้” แม่เลี้ยงพรมมาตัดสินใจออกมาเมื่อเห็นว่าบุตรสาวของท่านเต็มไปด้วยความเสียใจ บางครั้งท่านก็ต้องยอมเสียสละสมบัตินอกกาย ในเมื่อบุตรสาวของท่านไม่ต้องการที่จะแต่งงานกับพ่อเลี้ยงณดล ท่านก็ควรจะตัดใจ หากว่าสุดท้ายแล้วไร่นี้ไปไม่รอดจริงๆ ท่านก็ควรที่จะปล่อยวาง ท่านไม่ควรบังคับบุตรสาวเลยจริงๆ

“ถ้าพะพายไม่ตกลง ไร่ที่พ่อรักก็ต้องหมดสิ้นสินะ แล้วพะพายจะทำอย่างนั้นได้ยังไง ในเมื่อพะพายก็รักพ่อไม่ต่างจากที่แม่หรือพี่พร้อมรัก” พะพายเอ่ยออกมาด้วยความเสียใจ นั่นก็เพราะว่าเธอไม่สามารถเห็นแก่ตัวได้เลย ครอบครัวของเธอดูแลเธอดีราวกับไข่ในหิน แต่แล้ววันที่ครอบครัวเดือดร้อน เธอจะทิ้งพวกเขาแล้วตัดช่องน้อยแต่พอตัว เธอทำแบบนั้นไม่ได้จริงๆ คนอย่างเธอยอมเจ็บปวดเพื่อให้ทุกคนในครอบครัวยังได้อยู่อย่างมีความสุข ในเมื่อแม่และพี่ชายของเธอทำมันมาตลอด คราวนี้ก็เป็นคราวที่เธอจะต้องตอบแทนทั้งสองคน โดยการแต่งงานกับพ่อเลี้ยงณดล แม้ว่าจะรังเกียจเขามากเท่าใดก็ตาม

“แม่ไม่บังคับพะพายอีกต่อไปแล้ว ไม่อยากแต่งก็ไม่เป็นไรลูก” เพราะความเจ็บปวดของบุตรสาว ทำให้แม่เลี้ยงพรมมาทำใจกับคำตอบของบุตรสาว ไม่ว่าจะตอบออกมาอย่างไร ท่านก็ต้องรับให้ได้

“พะพายจะแต่งงานกับพ่อเลี้ยงณดลค่ะ” พะพายตอบออกมาด้วยความเจ็บปวด ส่วนผู้เป็นมารดาก็ทั้งดีใจและเสียใจในคราเดียวกัน ท่านได้แต่ภาวนาให้สิ่งที่ท่านตัดสินใจมันถูกต้องด้วยเถิด ไม่อย่างนั้นมันก็ไม่ต่างจากการส่งบุตรสาวเพียงคนเดียวไปลงนรกขุมที่ลึกที่สุดเลยสักนิด