หานอวี้เฉิงถอนริมฝีปากจากเรียวปากเล็กกะทันหันจนเกิดเสียงลามกขึ้นจากน้ำลายของทั้งเขาและเธอที่หลอมรวมกันจนเป็นหนึ่ง ดวงตาของเขามองภาพตรงหน้าจนเกือบจะพร่าเลือน ริมฝีปากของเธอที่บวมเจ่อเล็ก ๆ มันยิ่งทำให้น่าจูบมากขึ้นอีกเท่าตัว นิ้วโป้งของเขาไล้ริมฝีปากบางก่อนจะยกขึ้นมาจูบที่ปาก ทำให้ใบหน้าหวานที่อยู่ในห้วงอารมณ์สวาทส่ายหน้าหลบตา
แต่เขาก็ใช้สองมือประคองใบหน้าฉ่ำหวานขึ้นก่อนจะจ้องมองเธอด้วยรอยยิ้ม
“มองหน้าพี่สิครับ...”
“พี่อวี้เฉิง”
เธอยังหลบตา...แต่ทว่าเรือนกายที่เปลือยเปล่าของเราแนบชิดกัน มันทำให้เธอรู้สึกปั่นป่วนจนต้องขยับร่างกายเบียดเข้าหากัน แต่อะไร ๆ มันก็ดันเข้าทางเขาไปหมด
“เรียกพี่ว่าอะไรนะครับเมื่อกี้...พี่ฟังไม่ถนัด”
“....”
จิ้งหนานเขินเกินกว่าจะเอื้อนเอ่ยออกมาตรง ๆ โดยที่เขาจ้องขนาดนี้ เธอและเขาอยู่ในท่วงท่าที่ค่อนข้างล่อแหลมนัก
“เปล่าสักหน่อย” เธอแกล้งทำเป็นจำไม่ได้พ
