“พี่อวี้เฉิง...น่าอายเกินไป” เสียงที่พยายามเค้นออกมานั้นกว่าจะรวมเป็นคำก็ไม่ทันเวลาเสียแล้ว เพราะว่ายามนี้เรียวขาของเธอถูกคนเอาแต่ใจฉีกกว้างจนเห็นทะลุปรุโปร่งไปหมดแล้ว
เธอไม่เหลือสิ่งใดเป็นความลับต่อเขาอีกต่อไปแล้วเพราะตอนนี้เธอกำลังนอนอ้าขาให้คนหื่นอย่างสามีเธอมอง
ให้ตายสิ...ทำไมเขาถึงได้ทำแต่เรื่องน่าอายแบบนี้นะ
“อย่ามอง!” เธอยกมือเลื่อนไปปิดส่วนกายสาวแต่ทว่ากลับโดนอีกคนรั้งมือออกเสียอย่างนั้น
“น้องจะปิดทำไมครับ...สวยแบบนี้ให้พี่มองให้ชัดอีกนิดได้ไหม”
จิ้งหนานไม่รู้จะต่อว่าเขาด้วยคำอะไรดีแล้ว ไม่นึกว่าสามีจะลามกขนาดนี้เอาแต่จ้องอยู่ได้ จะทำอะไรก็ไม่ทำสักที และด้วยอารมณ์ที่รุ่มร้อนจากการที่เขาเป็นคนปลุกเร้าเธออยู่แล้ว เธอจึงรั้งร่างของเขาเข้าหาเพื่อให้เลิกมอง แต่ทว่าเขากลับขืนตัวออก
“เดี๋ยวสิครับคนสวยของพี่ ขอพี่ได้ชิมรสดอกไม้ดอกนี้หน่อยนะ”
ว่าจบใบหน้าของเขาโน้มลงมาจนเกือบจะ
