“มันจะเป็นการรบกวนคุณมากไปไหม คุณลากผมมาจากป่าข้างนอกแล้วยังต้องมาช่วยทำอะไรต่อมิอะไรให้ผมอีก”
“ไม่ใช่เรื่องยุ่งยากอะไรนี่คะ เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้เสมอสำหรับที่นี่ค่ะ”
“คุณพูดเหมือนเคยช่วยเหลือคนมาแล้วหลายคน”
“ค่ะ...นกยูงช่วยคนที่หลงป่าเข้ามาให้เขากลับออกไปหลายคน บางคนก็หนีสัตว์ดุร้ายมา นกยูงก็จะให้ที่พักกับพวกเขา”
“แล้วคุณเคยช่วยคนบาดเจ็บแบบนี้บ้างหรือเปล่า?”
คามินถามขณะหยัดลำตัวช่วงบนขึ้นเล็กน้อย นกยูงจ้องหน้าเขาชั่วครู่ก่อนส่ายหน้า
“ไม่ค่ะ...ไม่เคยมีใครบาดเจ็บเหมือนพ่อเลี้ยง แต่อย่ากังวลไปเลยนะคะ นกยูงจะคอยดูแลพ่อเลี้ยงเอง”
“คุณคงไม่ใช่นางไม้...ใช่มั้ยนกยูง”
บทที่ 3
พอเขาถามแบบนั้นหญิงสาวก็ถึงกับหัวเราะคิก เธอเอียงคอมองเขาด้วยท่าทีน่ารักน่าใคร่
“นกยูงดูเหมือนนางไม้มาก...อย่างนั้นหรือคะ”
“ผมแค่แปลกใจว่านกยูงอยู่ในป่าแห่งนี้คนเดียวได้ยังไง นี่ถ้าผมพบคุณตอนกลางคืนในป่าก็คงคิดว่
