เร่าร้อนไร้ปรานี

1042 Words

เธอพูดซะขนาดนี้ เขาคงมีอารมณ์หรอก เขาตัดสินใจผละออกจากร่างสวย ขยับตัวมานั่งตรงปลายเตียง ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหนักใจ เพราะไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้เขารู้สึกไร้ค่าขนาดนี้มาก่อนเลย ทิพย์อัปสรจ้องมองเพดานนิ่ง ใจหนึ่งก็โล่ง อีกใจก็หม่นมัว รู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังสับสนและวุ่นวายใจอย่างบอกไม่ถูก เธอจึงพยายามตั้งสติและตั้งความรู้สึกให้สงบที่สุด เพื่อให้เธอคิดและตัดสินใจอย่างมีสติมากที่สุดในสถานการณ์ที่ล่อแหลมเช่นนี้ “เอาเป็นว่าฉันขอโทษเธอด้วยละกัน เพราะฉันคิดแบบนั้นจริง” ในที่สุดเขาก็ยอมรับสารภาพ “ฉันหวังจะหลอกฟันเธอ อยากมีของเล่นไว้คลายเหงาที่บ้าน ฉันมันสารเลวแบบนี้เสมอแหละ แต่เรื่องที่ฉันบอกว่าเธอเป็นพยาบาลคนแรกของคุณแม่ที่ฉันเข้าหา มันเป็นเรื่องจริงนะ” เขาพูดจบก็ตั้งท่าจะลุก แต่กลับโดนสวมกอดจากด้านหลังเสียก่อน จากกายอุ่นแสนนุ่มของหญิงสาวแสนสวย เต้านมอวบอิ่มขาวผุดผ่องบดเบียดแผ่นหลังของเ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD