“วี...ไปจากชีวิตแอนเสียทีนะคะ แอนรักคาร์ลคนเดียว แอนไม่อยากยุ่งกับคุณ...”
เสียงของเธอขาดหายไปในลำคอเมื่อคนที่เธอคิดว่า ใช่ กลับไม่ใช่อย่างที่คิด คนที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอไม่ใช่วีรภพแต่เป็นคนที่เธอพยายามวิ่งตามหาเขาเมื่อครู่
“คาร์ล...” องค์อรปากสั่นระริกเมื่อเห็นคาร์ลอสซึ่งอยู่ในชุดสทมายืนอยู่ตรงหน้า ใบหน้าคร้ามคมนั้นยังเครียดเข้ม แต่หญิงสาวไม่ทันได้สังเกตเห็นว่าแววตาของเขาอ่อนลง
“คาร์ล...เมื่อกี๊ที่แอนเต้นรำกับวี เขามาขอแอนเต้นรำ พ่อกับแม่ก็รู้นะคะ แอนเต้นกับเขาแค่เพลงเดียว แอนไม่ได้...”
เธอพูดไม่ทันจบประโยคที่อยากอธิบายยืดยาวเหมือนคนเสียสติก็ถูกร่างสูงใหญ่ดึงไปกอดไว้ในอ้อมแขนแกร่ง
“ไม่ต้องอธิบายให้ผมฟังหรอกที่รัก”
“คาร์ล...แต่ว่า...”
“ผมได้ยินในสิ่งที่คุณพูดกับเพื่อนรุ่นพี่ของคุณหมดแล้ว”
เสียงทุ้มห้าวของเขาแผ่วต่ำลง วงแขนแข็งแกร่งกระหวัดรัดตัวเธอแน่นจนหญิงสาวแทบจะหายใจไม่ออกด้วยซ้ำ
