"สวัสดีครับ"
"สวัสดีครับคุณคือพิชญา หรือเหมยใช่ไหมครับ?" คนปลายสายน้ำเสียงดูมีอายุพอสมควร ถามถึงชื่อผมได้อย่างแม่นยำ
"ใช่ครับ... ใครครับเนี่ยรู้จักผมได้ยังไงครับ" ผมจึงถามกลับด้วยความสงสัย
"ผมพิเชษฐ์ไชย จรรยาพรคีรี เป็นพ่อของน้องเดย์ครับ"
"สวัสดีครับคุณพิเชษฐ์ไชย ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรกระผมหรือเปล่าครับ" เมื่อทราบว่าบุคคลปลายสายเป็นใครทำให้ผมรู้สึกประหม่าเล็กน้อย
"น้องเดย์อยู่กับคุณใช่ไหมครับ... ยังไม่ต้องตอบผม ลูกชายผมชอบคุณมาก ตั้งแต่วันนั้นที่เขาไปส่งอาหารให้คุณ หลังจากที่เขากลับมาเขาก็เปลี่ยนไปมากจนผมกับภรรยา ที่มีความภูมิใจในตัวเขาเป็นทุนอยู่แล้ว เมื่อเขาได้ไปเจอคุณวันนั้นน้องเดย์ทำให้ผมและภรรยาภูมิใจมากขึ้นเป็นทวีคูณเลยครับ ยังไงผมขอโอกาสให้เราสามคนพ่อแม่ลูกได้เลี้ยงอาหารเป็นการตอบแทนที่ทำให้ลูกชายเพียงคนเดียวของผมเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นกว่าเดิม... ขอความกรุณาด้วยนะครับคุณเหมย!!"
