ตอนที่ 11 แค่นอนนิ่งๆ ให้เพลิงทำ
1124 Words
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
เสียงเคาะประตูห้องนอนขัดจังหวะขึ้น ก่อนจะมีเสียงจากคนข้างนอกดังเข้ามา
“เพลิง เป็นไง” เสียงไฟ น้องชายเขา
“คุณอาไฟ” และเหมือนเด็กน้อยจะจำเสียงได้เพราะเป็นคนแรกที่รีบลุกวิ่งไปเปิดประตูห้องให้.. “คุณอาไฟจริงด้วย คุณอา คุณอารู้ม่าย คุณพ่อเพลิงเป็นพ่อน้อง” เสียงเจื้อยแจ้วรีบเอ่ยบอก ไฟเองมองเข้ามาในห้อง มองหน้าเขาและลอบมองไปหาลินสลับกันไปมา ก่อนจะย่อตัวลงเพื่อคุยกับหลานชาย
“ครับ แล้วก็หลานอาไฟด้วย”
“จริงเหรอคับ น้องอยากมีคุณอา”
“งั้นเราคงต้องสนิทกันไว้นะครับ ที่ทำงานคุณอาอยู่ข้างหน้า มีห้องนอนด้วย หลานชายอยากไปนอนกับคุณอาไหมครับ”
“อยากกกกก!”
“ลิน ขออนุญาตได้ไหมครับ” สิ้นสุดคำตอบของหลานชาย ไฟเองถึงหันไปเอ่ยขออนุญาตคุณแม่ของเด็กน้อย “ตอนเช้าจะรีบเอามาส่ง จะดูแลอย่างดี ไว้ใจได้เลย” ลินได้ยินแบบนั้นถึงรีบพยักหน้าตอบ ไม่ขัดอะไรแม้แต่น้อย
อาจจะโชคดีที่ในตอนที่ลินทำงานที่นี่ ไฟเองมีโอกาสได้คุยกับลินหลายครั้ง มีโอกาสทำความรู้จัก ทานข้าวด้วยกัน และก็ทำดีกับลินพอสมควรเพราะรู้ว่าพี่ชายเขารัก ลินเลยเกรงใจ ไม่กล้าปฏิเสธอะไร
“กูพาหลานไปนอนนะเพลิง อยู่คุยกันดี ๆ” พูดกับพี่ชายพลางส่งสายตาหาลิน เพื่อส่งสัญญาณให้พี่ชายรู้ว่าเขากำลังเปิดทางให้และควรทำอะไรต่อจากนี้ เสร็จแล้วถึงอุ้มพาตัวน้องพสุออกไป
“ลิน” และลินเองก็เหมือนจะหยัดตัวลุกจากเตียงเพื่อออกไปอีกคน เพลิงเองถึงต้องรีบรั้งตัวคนน้องกลับมา “นอนที่นี่ก็ได้ หมายถึง จะได้ไม่ต้องกลับตอนนี้ มันดึกแล้ว”
“ไม่เป็นไร ลินนอนแปลกที่ไม่ได้ มันจะนอนไม่หลับ”
“แปลกที่? เมื่อก่อนนอนด้วยกันแทบจะทุกคืน”
“คุณเพลิง” เสียงหวานเรียกชื่ออีกคนเมื่อเพลิงเองเริ่มเลื่อนมือมาโอบเอวเธอที่นอนอยู่ข้าง ๆ ค่อย ๆ รั้งตัวเธอไปจนชนกับตัวเขา
“คิดถึง ไม่ได้กอดนานเท่าไหร่แล้ว”
“…”
“น้ำหอมกลิ่นเดิม” กลิ่นกายที่หอมขึ้นเตะจมูก เขายังจำได้ดี กลิ่นนี้มีคนเดียว หอมจนตราตรึงใจ
“หลายอย่างลินยังเหมือนเดิม แต่คุณเปลี่ยนไปเยอะ”
“เปลี่ยนไปเหรอครับ?”
“คุณโทรม หนวดไม่โกน ไม่เหมือนเมื่อก่อน”
“เมื่อก่อนทำไม”
“คุณดูดีกว่าตอนนี้”
“แต่ลินดูดีเหมือนเดิม สวยกว่าเดิมด้วยซ้ำ”
“…”
“ฉันขอโทษ ขอโทษทุกอย่าง เมื่อก่อนปากหนัก ไม่เคยพูดว่ารู้สึกยังไง ไม่เคยบอกว่ารัก พึ่งรู้ตัวตอนที่เจอลินกับผู้ชายคนอื่น รู้ตอนนั้นว่ารักจนแทบบ้า”
“มันไม่มีอะไร ผู้ชายคนนั้นลินไม่รู้จัก เขาเข้ามาลวนลาม”
“รู้..รู้ทุกอย่างแล้ว” เขายิงผู้ชายคนนั้นกลางผับ ถึงไม่ได้โดนจุดสำคัญแต่มันกลายเป็นคดีที่เขาต้องไปเคลียร์ ตำรวจมีภาพกล้องวงจรปิดมาเป็นหลักฐานมัดตัวเขา และมันเป็นสิ่งที่ทำให้เขาได้กระจ่างในทุกอย่าง ลินไม่ได้เล่นด้วย ผู้ชายคนนั้นเข้ามาลวนลามเพราะเห็นว่าลินไม่ค่อยมีสติ แถมลินยังพยายามผละตัวหนี “ขอโทษครับ บอกไปไม่รู้ลินจะเชื่อไหม สี่ปีที่ผ่านมาฉันไม่เคยแตะต้องผู้หญิงคนไหนเลย เอาแต่หมกมุ่นกับการสั่งการ์ดพยายามตามหาลินมาตลอด”
“คุณเพลิง” เป็นอีกครั้งที่เธอเรียกชื่อเขา เพราะคุณเพลิงจับเธอพลิกตัวหันเข้าหาตัวเอง กอดเธอแน่นจนลำตัวแนบกัน
“แค่กอด..ได้ไหม คิดถึง คิดถึงตลอด”
“ไม่จริง สี่ปีแล้วลินยังเลิกรักคุณเลย คุณจะรู้สึกขนาดนั้นเลยเหรอ”
“เลิกรัก?” คิ้วเข้มขมวดกับคำที่ได้ยิน รีบก้มหน้ามองคนที่ใบหน้าซุกเขาอยู่ตรงอก “หมายถึงหนูก็เคยรักเพลิงเหรอครับ”
“…”
“ลิน” เมื่อลินเงียบ เขาถึงเรียกชื่อย้ำ
“อือ นอนกันเป็นปี ๆ ใครจะไม่รู้สึก” คุณเพลิงทรีตดีอย่างกับนางฟ้า ทำเรื่องบนเตียงเสร็จ ทั้งจูบทั้งกอด ทั้งอุ้มพาเธอล้างตัว ทั้งให้เงิน เลี้ยงดูอย่างดี แม้ไม่มีคำบอกรักแต่ใครบ้างจะไม่หวั่นไหว
“ฉันไม่เคยรู้”
“ไม่เคยรู้เหมือนกันว่าคุณเพลิงก็รู้สึก” เป็นอีกอย่างที่ให้บทเรียนกับเขา ถ้าในตอนนั้นเขาไม่ปากหนัก ถ้าตอนนั้นเขาพูดสิ่งที่รู้สึกแล้วได้รับการตอบกลับมาว่ารักเหมือนกันจากลิน ชีวิตตอนนี้ของเราจะเป็นยังไง “แล้วเลิกรักกันแล้วจริงๆ ?”
“คิดว่างั้นค่ะ”
“เหรอครับ” สายตาคมสบตากับคนน้องที่เงยมองหน้าเขาทั้งที่ใบหน้าอยู่ในระดับอก..เขาเองถามซ้ำ ก่อนจะค่อย ๆ ขยับใบหน้าเข้าหา “อยากมั่นใจไหมครับว่าเลิกรักหรือยัง”
“ลินจะมั่นใจได้ยังไง อื้อ” สิ้นสุดคำพูด เพลิงกดจูบไปที่ริมฝีปากสวย มือที่โอบร่างเล็กไว้ยิ่งกระชับตัวคนน้องเข้ากอดไว้แนบแน่น
ปากกดจูบไว้แค่เพียงแตะ ๆ ไม่มีการรุกล้ำ เขาแค่ลอง ลองว่าคนน้องจะทำยังไง
และเมื่อลินไม่ขัด เขาถึงผละปากออก
“คนไม่รักแล้วมันยอมนอนให้เขาจูบเหรอครับ”
“…” เหมือนเคยที่ตอบกลับเขามาด้วยการเงียบ สุดท้ายเพลิงถึงกดจูบไปซ้ำอีกครั้ง
และครั้งนี้เขารุกล้ำ สอดลิ้นเข้าไปและดูดเม้มแลกเปลี่ยนความหวานในโพรงปาก..
อ่า ไม่รักก็ไม่รัก
ไม่รักแต่จูบตอบ
จ๊วบ~~ อวัยวะเดียวกันดูดดึงเข้าหากันไม่ปล่อย ลินหลับตาพริ้มรับสัมผัสอย่างไม่ขัด ในขณะที่เพลิงค่อย ๆ ใช้มือที่กอดคนน้องไว้เลื่อนลูบไล้ไปตามผิวขาว
ลูบไปเรื่อย ๆ จนสอดเข้าไปใต้เสื้อเชิ้ตตัวสวยได้สำเร็จ
“ลิน” ปากหนาผละออก เอ่ยเรียกให้น้องลืมตามอง
“อือ”
“อยากมั่นใจมากกว่านี้ไหม?”
“ลินจะทำยังไง”
“นอนนิ่ง ๆ ให้เพลิงทำ ทำเหมือนเดิม เหมือนสี่ปีก่อน”
“…”
“ลินรักหรือไม่รัก เพลิงอาจไม่มั่นใจ แต่ที่เพลิงมั่นใจที่สุด หนึ่งปีเต็มที่ร่างกายลินเป็นของเพลิง ตอนนี้มันก็ยังร้องเรียกหาเจ้าของอย่างเพลิงอยู่..ลินคิดเหมือนกันหรือเปล่า?”
“…”
“เพลิงถามว่าคิดเหมือนกันไหมคะ”
“อือ”
- Writer
