ฉันรีบชักมือ ดันตัวออกห่างจากอ้อมอกอุ่นด้วยใบหน้าร้อนจนแทบไหม้ เมื่อกี้ไม่ได้ตั้งใจแตะตรงนั้นเลยนะ นิ้วมันไปเอง ฉันแค่ปลุกเขาเท่านั้น
น่าอาย น่าอายที่สุดเลย
“ขอโทษค่ะ ไวต์แค่จะปลุกคุณบีสต์ ไม่ได้…”
“จะปลุกด้วยการสะกิดหัวนมเหรอ ยั่วกันอยู่หรือไงไวต์” เขาลืมตามองฉันที่ตอนนี้ย้ายมายืนข้างเตียงแล้ว พลางหัวเราะในลำคอ “เดี๋ยวจับปล้ำซะเลยดีไหม”
“มะ ไม่ดีค่ะ แบบนั้นมันผิดกฎหมาย”
ผิดกฎหัวใจฉันด้วย ห้ามคิดเกินเลย ห้ามสัมผัสกันไปมากกว่านี้ ฉันจะต้องอยู่กับระเบียบพวกนี้ให้ได้ ท่องเอาไว้ว่านี่คือผู้มีพระคุณ เขาคือพ่อทูนหัว ไม่ใช่ผู้ชายทั่วไป
“ไหนบอกว่าให้ผมทำได้ทุกอย่าง ลืมไปแล้วเหรอว่าเคยพูดอะไรเอาไว้น่ะ”
“ไม่ลืมค่ะ แต่การปล้ำคือการข่มขืน มันไม่ถูก”
“แล้วถ้าผมขอดี ๆ ล่ะ” คนตัวใหญ่พยุงตัวเองลุกขึ้นอย่างยากลำบาก เขานั่งริมขอบเตียงก่อนใช้แขนตวัดเอวฉันเข้าหาตัว “คุณจะว่ายังไง”
ริมฝีปากเม้มเข้าหาก
